(و فرمود:) خدا را فرشته اى است كه هر روز بانگ برمى دارد: بزاييد براى مردن و فراهم كنيد براى نابود گشتن و بسازيد براى ويران شدن.
حکمت 128
(و فرمود:) دنيا خانه اى است كه از آن بگذرند، نه جايى كه در آن به سر برند، و مردم در آن دو گونه اند: يكى آن كه خود را فروخت و خويش را به تباهى انداخت، و ديگرى كه خود را خريد و آزاد ساخت.
حکمت 129
(و فرمود:) دوست از عهده دوستى برنيايد تا برادر خود را در سه چيز نپايد: هنگامى كه به بلا گرفتار شود، هنگامى كه حاضر نبود هنگامى كه درگذرد.
حکمت 130
(و فرمود:) كسى را كه چهار چيز دادند از چهار چيز محروم نباشد: آن را كه دعا دادند از پذيرفته شدن محروم نماند، و آن را كه توبه روزى كردند، از قبول گرديدن، و آن را كه آمرزش خواستن نصيب شد، از بخشوده گرديدن، و آن را كه سپاس عطا شد از فزوده گشتن. و گواه اين جمله كتاب خداست كه درباره دعاست مرا بخوانيد تا بپذيرم. و در آمرزش خواستن گفته است: آن كه كارى زشت كند يا بر خود ستم كند سپس از خدا آمرزش خواهد، خدا را بخشنده و مهربان مى يابد. و درباره سپاس گفته است: اگر سپاس گفتيد براى شما مى افزاييم. و در توبت گفته است: بازگشت به خدا براى كسانى است كه از نادانى كار زشت مى كنند، سپس زود باز مى گردند، خدا براينان مى بخشايد و خدا دانا و حكيم است.
حکمت 131
(و فرمود:) نماز تقرب هر پرهيزگار است و حج جهاد هر ناتوان، و براى هر چيز زكاتى است و زكاه تن روزه است، و جهاد زن بودن شوى را به فرمان.