(و فرمود:) فرزند را بر پدر حقى است و پدر را بر فرزند حقى. حق پدر بر فرزند آن بود كه فرزند در هر چيز، جز نافرمانى خداى سبحان، او را فرمان برد، و حق فرزند بر پدر آن است كه او را نام نيكو نهد و و نيكش پرورد، و قرآنش تعليم دهد.
حکمت 392
(و فرمود:) چشم زخم راست است و افسون راست، و جادوگرى حق است و فال نيك درست و فال بد نه راست، و بيمارى از يكى به ديگرى نرسد و بوى خوش بيمارى را بهبود دهد، و عسل درمان بود. و سوارى و نگريستن به سبزه درمان بيمارى.
حکمت 393
(و فرمود:) آميزگارى با مردمان ايمنى است از گزند آنان.
حکمت 394
(و به يكى از كسانى كه بدو سخنى گفته بود و از مقدار وى بزرگتر مى نمود فرمود:) پر نياورده پريدى و در خردسالى بانگ در كشيدى. (و شكير، نخست پرهاست كه بر پرنده رويد، پيش از آنكه نيرومند و استوار شود، و سقب شتر خردسال است و شتر بانگ برنياورد مگر آنگاه كه فحل گردد.)
حکمت 395
(و فرمود:) آن كه پى چاره هاى گونه گون تازد، چاره جويى كار او را نسازد.
حکمت 396
(و از معنى لا حول و لا قوه الا بالله از او پرسيدند، فرمود) با وجود خدا ما را بر چيزى اختيار نماند و چيزى نداريم جز آنچه او ما را مالك آن گرداند. پس چون ما را مالك چيزى كرد كه خود بدان سزاوارتر است تكليفى بر عهده مان گذاشته و چون آن را از ما گرفت تكليف خود را از ما برداشته.
حکمت 397
(و به عمار پسر ياسر فرمود، چون گفتگوى او را با مغيره پسر شعبه شنود.) عمار! او را واگذار، چه او چيزى از دين برنگرفته جز آنچه آدمى را به دنيا نزديك كردن تواند، و به عمد خود را به شبهه ها در افكنده تا آن را عذرخواه خطاهاى خود گرداند.
حکمت 398
(و فرمود:) چه نيكوست فروتنى توانگران برابر مستمندان براى به دست آوردن آنچه نزد خداست، و نيكوتر از آن بزرگمنشى مستمندان به اعتماد بر خدا برابر اغنياست.
حکمت 399
(و فرمود:) خدا خرد را نزد كسى به وديعت ننهاد، جز كه روزى او را بدان نجات داد.
لطفا منتظر باشید ...
