حکمت 271 - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

حکمت 271

(و فرمود:) اگر مستحبها به واجبها زيان رساند، مستحبها را واگذاريد.

حکمت 272

(و فرمود:) آن كه دورى سفر را ياد آرد، خود را براى آن آماده دارد.

حکمت 273

(و فرمود:) انديشيدن همانند ديدن نيست، چه بود كه ديده ها چيزى را چنانكه نيست نشان دهد، ليكن خرد با كسى كه از آن نصيحت خواهد خيانت نكند.

حکمت 274

(و فرمود:) ميان شما و موعظت پرده اى است از غفلت.

حکمت 275

(و فرمود:) نادان شما در كار فزايد آنچه نشايد، و داناتان واپس افكند آن را كه كنون بايد.

حکمت 276

(و فرمود:) علم راه عذر بر بهانه جويان بسته است.

حکمت 277

(و فرمود:) همگان را به شتاب خواهانند و همگان مهلت جويانند، و همه را وقتى معين نهاده اند و آنان درنگ مى كنند و از كار باز ايستاده اند.

حکمت 278

(و فرمود:) مردم چيزى را نگفتند: خوش باد، جز آنكه روزگار براى آن روز بدى را ذخيرت نهاد.

حکمت 279

(و او را از قدر پرسيدند، فرمود:) راهى است تيره آن را مپيماييد و دريايى است ژرف بدان درميائيد، و راز خداست براى گشودنش خود را مفرساييد.

حکمت 280

(و فرمود:) هر گاه خدا بنده اى را خوار دارد، او را از آموختن علم بر كنار دارد.