نامه 047-وصيت به حسن و حسين - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

نامه 047-وصيت به حسن و حسين

و از وصيت آن حضرت (ع) است حسن و حسين عليهماالسلام را چون پسر ملجم كه نفرين خدا بر او باد او را ضربت زد شما را سفارش مى كنم به ترسيدن از خدا، و اينكه دنيا را مخواهيد هر چند دنيا پى شما آيد، و دريغ مخوريد بر چيزى از آن كه به دستتان نيايد، و حق را بگوييد و براى پاداش آن جهان كار كنيد، و با ستمكار در پيكار باشيد و ستمديده را يار. شما و همه فرزندانم و كسانم و آن را كه نامه من بدو رسد، سفارش مى كنم به ترس از خدا و آراستن كارها، و آشتى با يكديگر، كه من از جد شما (ص) شنيدم كه مى گفت: راه آشتى دادن ميان مردمان بهتر است از نماز و روزه ساليان راه. خدا را! خدا را! درباره يتيمان، آنان را گاه گرسنه و گاه سير مداريد، و نزد خود ضايعشان مگذاريد. و خدا را! خدا را! همسايگان را بپاييد كه سفارش شده پيامبر شمايند، پيوسته درباره آنان سفارش مى فرمود چندان كه گمان برديم براى آنان ارثى معين خواهد نمود. و خدا را! خدا را! درباره قرآن مبادا ديگرى بر شما پيشى گيرد در رفتار به حكم آن. و خدا را! خدا را! درباره نماز، كه نماز ستون دين شماست. و خدا را! خدا را! در حق خانه پروردگارتان، آن را خالى مگذاريد چندان كه دراين جهان ماندگا
ريد، كه اگر حرمت آن را نگاه نداريد به عذاب خدا گرفتاريد. و خدا را! خدا را! درباره جهاد در راه خدا به مالهاتان و به جانهاتان و زبانهاتان! بر شما باد به يكديگر پيوستن و به هم بخشيدن. مبادا از هم روى بگردانيد، و پيوند هم را بگسلانيد. امر به معروف و نهى از منكر را وامگذاريد كه بدترين شما حكمرانى شما را بر دست گيرند! آنگاه دعا كنيد و از شما نپذيرند.