برخى ايمان در دلها برقرار است، و برخى ديگر ميان دلها و سينه ها عاريت و ناپايدار. تا روزگار سرآيد- و مرگ درآيد-. پس اگر از كسى بيزاريد، او را واگذاريد تا مرگ بر سر او آيد، آنگاه از او بيزار بودن يا نبودن شايد. هجرت همچنان است كه بود- و پيوسته هجرت بايد نمود- مادام كه خدا خواهد مردم زمين را پايدار دارد، از آن كه پنهانى گزيند و يا خود را آشكار دارد. نام مهاجر بر كسى ننهند، جز كه حجت روى زمين را بشناسد. پس آن كه او را شناخت و پذيرفت مهاجر است، و آن را كه خبر وى بدو رسيد، و به گوش دل شنفت، مستضعف نتوان گفت. - دانستن- كار ما- چنانكه بايد و شناختن چنانكه شايد- كارى است سخت، و تحمل آن دشوار، كسى آن را برنتابد جز مرد ديندار، كه خدا او را آزموده و ايمانش در دل بوده. و حديث ما را فرا نگيرد جز سينه هاى امانتدار، و خردهاى بردبار. مردم! از من بپرسيد پيش از آنكه مرا نيابيد، كه من راههاى آسمان را بهتر از راههاى زمين مى دانم، پيش از آنكه فتنه اى- پديد شود- كه همچون شتر بى صاحب گام بردارد، و مهار خود پايمال كند و مردمان را بكوبد و بيازارد، و عقل صاحب خردان را ببرد- و در حيرتشان گذارد-.
خطبه 232-سفارش به ترس از خدا
او را مى ستايم تا سپاسى باشد بر نعمتى كه از او دارم، و از او يارى مى خواهم تا حق او را بگزارم. خدايى كه سپاهش سترگ است، و رتبتش بزرگ، و گواهى مى دهم كه محمد (ص) بنده او و فرستاده اوست. - مردم را- به طاعت خدا خواند و دشمنان او را با جهاد در دين مقهور گرداند. همداستانى- كافران- بر دروغگو خواندن او، وى را از دعوت بازنگردانيد، و كوشش در خاموش ساختن نور وى- او را بر جاى ننشانيد-. پس به ترس از خدا چنگ درزنيد، كه ريسمانى است با دستاويز استوار، و پناه جايى، ستيغ آن بلند و نگاهدار.
لطفا منتظر باشید ...
