خطبه 021-در توجه به قيامت - ترجمه نهج البلاغه نسخه متنی

همانا اگر آنچه مردگان شما ديدند، مى ديديد، ناشكيبايى مى كرديد و مى ترسيديد، و مى شنيديد و فرمان مى برديد. اما آنچه آنان به چشم خويش ديدند بر شما پوشيده است، و زودا كه پرده فرو افتد. حقيقت را به شما نيز نشان دادند و نخواستيد ببينيد، و شنواندند و نخواستيد بشنويد. راه را نمودند و نخواستيد بيابيد. سخن براستى مى گويم، آنچه از آن پند گيرند بر شما آشكار بود و عيان، و از آنچه نبايد، باز داشته شديد تا آنجا كه بتوان، و پس از فرشتگان، كس فرمان خدا را نرساند جز انسان.

خطبه 021-در توجه به قيامت

منزلگاه آخرين پيشاپيش شماست، و مرگ سرود خوانان در پس. سبكبار باشيد تا زودتر برسيد، كه پيش رفتگان را بداشته اند، و در انتظار رسيدن شما نگاه داشته اند. (مى گويم، پس از كلام خدا و سخنان محمد مصطفى، اين سخنان را با هر گفتار بسنجند، از آن بيش باشد و در مسابقه پيش، و چون جمله (تخففوا تلحقوا) هيچ كلامى اندك لفظو بسيار معنى نيست. جمله اى است دور تك، كه آكنده از معرفت است و سرشار از حكمت، و ما در كتاب خصايص به بزرگى قدر و شرافت گوهر آن اشارت كرديم.)

خطبه 022-در نكوهش بيعت شكنان

همانا شيطان يارانش را برانگيزانده، و لشكر خويش را از هر سو فرا خوانده، خواهد كه ستم به جاى خود برقرار باشد و باطل پايدار. به خدا كه دامن مرا به گناه آلودن نتوانستند، و ميان من و خود انصاف را كار نبستند. آنان حقى را مى خواهند كه خود وا گذاردند و گريختند، و خونى را مى جويند كه خويشتن ريختند. اگر در اين كار با ايشان انباز بوده ام آنان نيز گناهكارند، و اگر تنها كرده اند به كيفر آن گرفتارند. خود گناه كرده اند و بر من مى خروشند، و از مادر پستان خوشيده شير مى دوشند، و براى زنده كردن بدعتى كه مرده است، مى كوشند. وه! كه چه بانگ ناهنجارى. وه! چه دعوت كننده زيانكارى، مرا چه كه پاسخ دهم بارى! خوشنودم كه داور خداست و علم او كار گشاست، و اگر سر باز زنند تيغ تيز در كار است، كه درمان نابكاراست و حق را يار است. شگفتا! از من مى خواهند به ميدان كارزار آيم، و در نبرد پايدارى نمايم، مادر بر آنان بگريد، تا كنون كس مرا از جنگ نهراسانده و از شمشير نترسانده، كه من به خداى خود يقين دارم و در دين خويش شبهتى نيارم.

خطبه 023-در باب بينوايان

تقديرهاى آسمان همچون قطره هاى باران به زمين، بر هر كس فرود مى آيد، و نصيب او را بيش يا كم بدو مى پيمايد، پس اگر يكى از شما مال و منال برادر خويش را از خود بيش بيند، مبادا فريفته شود و در سوك نشيند، كه مرد مسلمان از خيانت پاك، ما دام كه آلوده كارى پست نگرديده، كارى كه اگر آشكار شود خوار و حقير گردد و فرومايگان بر او چير، چون مقامر چيره دستى است كه انتظار برد تا در دست نخستين غنيمت يابد و از غرامت برهد. همچنين مرد مسلمان از خيانت پاك، يكى از دو پاداش را از خدا چشم مى دارد: يا خدايش نزد خود بخواند، كه آنچه نزد خداست براى او بهتر است، يا او را روزى رساند، كه آن گاه داراى زن و فرزند، و مال و دين، و شرف و گوهر است. همانا مال و فرزندان نصيبه اين جهان است، و كردار نيك كشته اى براى آن جهان، و بود، كه خدا نعمت دنيا و نعيم آخرت را به مردمى بخشد. از خدا بترسيد چنان كه سزا باشد، نه ترسى كه عذر خواه گناهان شما باشد. براى ، خدا كار كنيد نه براى نشان دادن به ديگران، و يا شنودن اين و آن، كه هر كس براى جز خدا كارى كند، خدا او را به وى واميگذارد. از خداوند رتبت شهيدان و همنشينى با پيامبر و سعيدان را مى خواهم.