خطبه 133-ذكر عظمت پروردگار
دنيا و آخرت او را فرمانبردار است، و سررشته آن دو به دست پروردگار است. آسمانها و زمينها كليدهاى خويش بدو سپردند، و درختان شاداب سبزفام، هر بام و شام به درگاه او نماز بردند. از شاخه هاى- سبز- خود آتش- سرخ- افروختند و به فرمانش ميوه هاى رسيده، روزى و خوردنى اندوختند.كتاب خدا در دسترس شماست، زبان آن كند نيست، گوياست. خانه اى است كه پايه هايش ويران نشود، و صاحب عزتى است كه يارانش را هزيمت نبود.
او را هنگامى فرستاد كه پيامبران نبودند، و مردم در كار دين گونه گونه راه مى پيمودند. پس او را در پى پيامبران فرستاد، و بدو مهر ختم بر صحيفه وحى نهاد. او براى رضاى خدا جهاد كرد، با پشت به خدا كردگان، و مشركان از فطرت برگشتگان.
همانا، دنيا نهايت ديدگاه كسى است كه ديده اش كور است، و از ديدن جز دنيا محجور، و آن كه بيناست نگاهش از دنيا بگذرد و از پس آن خانه آخرت را نگرد. پس بينا از دنيا رخت بردارد، و نابينا رخت خويش در آن گذارد، بينا از دنيا توشه گيرد، و نابينا براى دنيا توشه فراهم آرد.