(و فرمود:) آن كه خود را در جاهايى كه موجب بدگمانى است نهاد، آن را كه گمان بد بدو برد سرزنش مكناد.
حکمت 152
(و فرمود:) هر كه بر ملك دست يافت تنها خود را ديد و از ديگران رو بتافت. (و فرمود:) هر كه خود راى گرديد به هلاكت رسيد، و هر كه با مردمان راى برانداخت خود را در خرد آنان شريك ساخت.
حکمت 153
(و فرمود:) آن كه راز خود را نهان داشت، اختيار را به دست خويش گذاشت.
حکمت 154
(و فرمود:) تنگدستى بزرگتر مرگ است.
حکمت 155
(و فرمود:) آن كه حق كسى را گزارد كه حقش را به جا نيارد، به بندگى او اعتراف دارد.
حکمت 156
(و فرمود:) آفريده را فرمان بردن نشايد آنجا كه نافرمانى آفريننده لازم آيد.
حکمت 157
(و فرمود:) مرد را سرزنش نكنند كه چرا حق خود را دير درخواست نمود، بلكه او را عيب كنند كه دست بدانچه از آن او نيست گشود.
حکمت 158
(و فرمود:) خود پسنديدن مانع به زيادت رسيدن است.
حکمت 159
(و فرمود:) مرگ نزديك است و همصحبتى دنيا اندك.
حکمت 160
(و فرمود:) براى كسى كه دو ديده اش بيناست، بامداد، روشن و هويداست.
لطفا منتظر باشید ...
