(و فرمود:) روانشدن حاجت، آسانتر، تا آن را از نااهل خواستن.
حکمت 064
(و فرمود:) از بخشيدن اندك شرم مدار كه محروم كردن اندكتر از آن بود.
حکمت 065
(و فرمود:) پارسايى زيور درويشى است، و سپاس زيور توانگرى.
حکمت 066
(و فرمود:) اگر آن كه خواهى نيستى بارى بدان ننگر كه كيستى.
حکمت 067
(و فرمود:) نادان را نبينى جز كه كارى را از اندازه فراتر كشاند، و يا بدانجا كه بايد نرساند.
حکمت 068
(و فرمود:) چون خرد كمال گيرد، گفتار نقصان پذيرد.
حکمت 069
(و فرمود:) روزگار تن ها را بفرسايد، و آرزوها را تازه نمايد، و مرگ را نزديك آرد، و اميدها را دور و دراز دارد. كسى كه بدان دست يافت رنج ديد، و آن كه از دستش داد سختى كشيد.
حکمت 070
(و فرمود:) آن كه خود را پيشواى مردم سازد پيش از تعليم ديگرى بايد به ادب كردن خويش پردازد، و پيش از آنكه به گفتار تعليم فرمايد بايد به كردار ادب نمايد، و آن كه خود را تعليم دهد و ادب اندوزد، شايسته تر به تعظيم است از آن كه ديگرى را تعليم دهد و ادب آموزد.
حکمت 071
(و فرمود:) آدمى با دمى كه برآرد گامى به سوى مرگ بردارد.
لطفا منتظر باشید ...
