كره - قاموس قرآن جلد 6

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

قاموس قرآن - جلد 6

سیدعلی اکبر قرشی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

مقام افاضه رحمت و نعمت ببندگان است. معنى آيه اول چنين ميشود:

مى‏ماند پروردگارت كه داراى صفات جلال و جمال است خدائى كه در مقام ذات بالاتر از همه و در مقام نعمت، معطى و مفيض همه نعمتها است. در كشّاف از رسول خدا صلّى الله عليه وآله نقل شده: «ألظّوا بيا ذا الجلال و الاكرام» بخواندن خدا با اين جمله مداومت كنيد و آنحضرت كسى را ديد كه نماز ميخواند و ميگفت يا ذا الجلال و الاكرام فرمود: دعايت مستجاب شد.

كره

(بر وزن فلس و قفل) ناپسند داشتن و امتناع. «كره الشّى‏ء كرها و كراهة: ضدّ احبّه» ايضا كره (بفتح اول) بمعنى ناپسند شدن است. «كره الامر: قبح». لِيُحِقَّ الْحَقَّ وَ يُبْطِلَ الْباطِلَ وَ لَوْ كَرِهَ الْمُجْرِمُونَ انفال: 8.

تا حق را ثابت و باطل را ابطال كند هر چند گناهكاران ناپسند دارند.

در صحاح، قاموس، مصباح، مفردات و اقرب نقل شده: كره بفتح اول ناپسندى و مشقّتى است كه از خارج بر شخص وارد و تحميل شود و بضمّ اول مشقّتى كه از درون و نفس انسان باشد.

اين مطلب مورد تأييد قرآن مجيد است زيرا فقط در سه جا كره بضمّ اول آمده كه هر سه راجع بمشقت نفسى و درونى است كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتالُ وَ هُوَ كُرْهٌ لَكُمْ بقره: 216.

وَ وَصَّيْنَا الْإِنْسانَ بِوالِدَيْهِ إِحْساناً حَمَلَتْهُ أُمُّهُ كُرْهاً وَ وَضَعَتْهُ كُرْهاً احقاف:

15. معلوم است كه كره در هر دو آيه از درون آدمى است نه از خارج.

كره بفتح اول پنج بار بكار رفته و ظاهرا همه از خارج است مثل فَقالَ لَها وَ لِلْأَرْضِ ائْتِيا طَوْعاً أَوْ كَرْهاً فصلت: 11. بآسمانها و زمين گفت:

بيائيد با رغبت يا كراهت يعنى حتما بايد فرمان بريد اگر برغبت نباشد مجبوريد.

يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا يَحِلُّ لَكُمْ أَنْ تَرِثُوا النِّساءَ كَرْهاً نساء: 19.

در تفسير عياشى از امام صادق عليه السّلام نقل

/ 324