وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلًا لَمًّا. وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا فجر: 19 و 20 گويند: «لممت الشّىء» يعنى آنرا جمع و اصلاح كردم در نهج البلاغه خطبه 51 آمده «الا و انّ معاوية قاد لمة من الغواة» بدانيد معاويه جمعى از فريفتهگان را (بسوى شما) كشيده.ظاهرا مراد از اكل لمّ آن است كه انسان مال خويش و ديگران را بخورد و در خوردن ميان حلال و حرام را جمع كند. يعنى همه ميراث و مجموع آنرا كه نصيب خود و ورّاث ديگر است ميخوريد و مال كثير را دوست ميداريد.
لمم
الَّذِينَ يَجْتَنِبُونَ كَبائِرَ الْإِثْمِ وَ الْفَواحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّكَ واسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِكُمْ إِذْ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَ إِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِي بُطُونِ أُمَّهاتِكُمْ فَلا تُزَكُّوا أَنْفُسَكُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقى نجم: 32.مراد از لمم در روايات اهل بيت عليهم السلام گناه گاهگاهى است كه شخص عادت بآن نكرده، اصرار هم ندارد و گاهگاه از روى غفلت مرتكب ميشود راغب گفته: «فلان يفعل كذا لمما «اى حينا بعد حين» در باره اين آيه در «كبر» ذيل عنوان كبائر مشروحا سخن گفتهايم.
لمّا
لمّا بر سه وجه باشد يكى آنكه مخصوص مضارع است و مثل «لم» جزم ميدهد و معنى آنرا بماضى قلب ميكند و غالبا منفى آن نزديك بحال است مثل بَلْ لَمَّا يَذُوقُوا عَذابِ ص: 8. بلكه هنوز عذاب را نچشيدهاند.دوّم: ظرف است بمعنى حين و بقول ابن مالك بمعنى «اذ» و مخصوص
لطفا منتظر باشید ...
