وَ إِذْ قالَ اللَّهُ يا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَ أَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي وَ أُمِّي إِلهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قالَ سُبْحانَكَ ...مائده: 116.آيه چنانكه از آيات ما بعد روشن ميشود راجع بقيامت است و خدا در قيامت اين سخن را بعيسى عليه السّلام خواهد فرمود. و روشن ميشود كه بعد از آنحضرت عدهاى از نصارى حتى مادرش مريم را نيز معبود گرفتهاند.در الميزان از تفسير آلوسى نقل شده كه گفته: ابو جعفر امامى از بعض نصارى نقل كرده كه در گذشته قومى بودند بنام مريميّه، عقيده داشتند كه مريم خدا و معبود است.و از المنار نقل كرده: امّا عبادت مريم مادر عيسى در كليساهاى شرق و غرب بعد از قسطنطين (كنستانتين) مورد اتفاق همه بود سپس فرقه پروتستان كه بعد از اسلام بوجود آمد عبادت مريم را انكار كردند و لغو نمودند. آنگاه شواهد و نمونههائى در اين زمينه از المنار نقل كرده است.
مزج
آميختن. «مزج الشّراب بالماء مزجا: خلطه به». وَ مِزاجُهُ مِنْ تَسْنِيمٍ عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ مطففين:27 و 28. مزاج مصدر است و بمعنى ممزوج «ما يمزج به» نيز آيد مراد از آن در آيه معناى دوّم است يعنى آنچه بشراب اهل بهشت آميخته شده از تسنيم است و آن چشمهايست كه مقرّبون از آن مينوشند إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً انسان: 5. وَ يُسْقَوْنَ فِيها كَأْساً كانَ مِزاجُها زَنْجَبِيلًا انسان: 17.مزاج در هر دو آيه بمعنى مفعول
لطفا منتظر باشید ...
