زمان واقعه - قاموس قرآن جلد 6

هفت نفر بودند هشتمى سگشان بود بگو خدايم بعدد آنها داناتر است و نميداند آنرا مگر اندكى از مردم.

ميشود گفت كه آنها هفت نفر بوده‏اند زيرا پس از نقل سه نفر بودن و پنج نفر بودن فرموده «رَجْماً بِالْغَيْبِ» و با اين جمله آندو را ردّ كرده بعد هفت بودن را ذكر كرده است.

و نيز در دو جمله «ثَلاثَةٌ رابِعُهُمْ كَلْبُهُمْ» و «خَمْسَةٌ سادِسُهُمْ كَلْبُهُمْ» و او نيامده ولى در «سَبْعَةٌ وَ ثامِنُهُمْ كَلْبُهُمْ» و او ذكر شده يعنى عطف هشتمى بر هفت حتمى است.

در كشاف گويد: اگر بگوئى: اين چه «واو» ى است كه بر جمله سوم داخل شده و بر اوّلى و دوّمى داخل نشده؟

گويم: آن همان واوى است كه داخل ميشود بجمله‏ايكه صفت نكره است چنانكه داخل ميشود بحاليكه از معرفه حال است در مثل «جاءنى رجل و معه آخر» و «مررت بزيد و فى يده سيف» و از همان است آيه وَ ما أَهْلَكْنا مِنْ قَرْيَةٍ إِلَّا وَ لَها كِتابٌ مَعْلُومٌ.

فائده اين واو تأكيد لصوق صفت بموصوف و دالّ بر آنست كه اين اتصّاف امرى ثابت است.

و اين واو اعلام ميكند كه صاحبان قول اخير آنرا از روى علم و اطمينان قول اخير آنرا از روى علم و اطمينان نفس گفته‏اند و مرجوم بظنّ نيستند ...

ابن عباس رضى اللّه عنه گفته: چون واو گفته شد عدد تمام شد و شمردنيكه قابل اعتنا باشد نماند و ثابت گرديد كه آنها هفت نفر بودند و هشتمى سگشان بود حتمى و ثابت (تمام شد).

9- وَ لَبِثُوا فِي كَهْفِهِمْ ثَلاثَ مِائَةٍ سِنِينَ وَ ازْدَادُوا تِسْعاً. قُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِما لَبِثُوا لَهُ غَيْبُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ ...: 25- 26.

صراحت آيه ميرساند كه مدّت خوابشان 309 سال بوده است و راجع بقمرى و شمسى بودن حساب آن و روايتى كه از على عليه السّلام نقل شده در «تسع» مشروحا سخن گفته‏ايم.

زمان واقعه

‏

تقريبا يقينى است كه زمان واقعه