يا أَيُّهَا الْإِنْسانُ إِنَّكَ كادِحٌ إِلى رَبِّكَ كَدْحاً فَمُلاقِيهِ انشقاق:6. راغب كدح را سعى توأم با رنج گفته است در نهج البلاغه خطبه 127 فرموده: «و ربّ كادح خاسر» اى بسا رنجبر كه زيانكار است منظور كسى است كه فقط براى دنيا تلاش ميكند.ضمير «ملاقيه» راجع است به «ربّك» گفتهاند تعدّى با «الى» ميفهماند كه معناى سير به كدح تضمين شده يعنى اى انسان تو توأم با تلاش و رنج بسوى پروردگارت روانى و او را ملاقات خواهى كرد پس از آن آمده «فَأَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ ...» پس انسان اعمّ از نيكوكار و بدكار با يك زندگى پر تلاش و رنج بسوى خدايش روان است و عاقبت براحتى يا عذاب خواهد رسيد. اين كلمه دو بار بيشتر در قرآن نيامده است.
كدر
كدر و كدارت بمعنى تيرگى است إِذَا الشَّمْسُ كُوِّرَتْ. وَ إِذَا النُّجُومُ انْكَدَرَتْ تكوير: 1 و 2. آنگاه كه آفتاب پيچيده و خاموش شود و آنگاه كه نجوم تيره گردند اگر مراد از نجوم سيّارات منظومه شمسى باشد پيداست كه با خاموشى خورشيد تيره و ظلمانى و بىنور خواهند شد و اگر منظور ستارگان ديگر باشد آنها هم سرنوشتى مثل خورشيد دارند كه بتدريج سوختشان تمام شده و منكدر خواهند گرديد.ممكن است مراد از انكدار تناثر و پراكندگى باشد در لغت آمده:«انكدر النّجوم: تناثرت» آنوقت نظير آيه وَ إِذَا الْكَواكِبُ انْتَثَرَتْ انفطار:
لطفا منتظر باشید ...
