مجد - قاموس قرآن جلد 6

بعضى موج ميزند ...

در آيات سوره انبياء نيز فرموده: حَتَّى إِذا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ هُمْ مِنْ كُلِّ حَدَبٍ يَنْسِلُونَ. وَ اقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذا هِيَ شاخِصَةٌ أَبْصارُ الَّذِينَ كَفَرُوا يا وَيْلَنا قَدْ كُنَّا فِي غَفْلَةٍ مِنْ هذا بَلْ كُنَّا ظالِمِينَ انبياء: 96 و 97. در اينجا هم از باز شدن راه يأجوج و مأجوج خبر ميدهد يعنى كار دنيا بر همين منوال پيش ميرود تا راه يأجوج و مأجوج باز ميشود و آنها از هر بلندى بسرعت ميايند و وعده حق نزديك ميشود.

آيا مراد آمدن قيامت است يا دنيا در آينده تحوّل بخصوصى خواهد داشت؟ و اللّه العالم.

در روضه كافى حديث 274. از ابن عباس منقول است: «سئل امير المؤمنين عليه السّلام عن الخلق فقال: خلق اللّه الفا و مائتين فى البرّ و الفا و مائتين فى البحر و اجناس بنى آدم سبعون جنسا و النّاس ولد آدم ما خلا يأجوج و مأجوج».

بنا بر اين حديث، يأجوج و مأجوج از نسل آدم نيستند ولى سند خبر ضعيف است.

مجد

بزرگوارى. در قاموس:

گويد: «المجد نيل الشّرف و الكرم» در مفردات آمده «المجد: السّعة فى الكرم و الجلال». در اقرب الموارد گفته: «المجد: العزّ و الرّفعة» ناگفته نماند مجد آن بزرگوارى است كه از كثرت خير و فضل ناشى ميشود. زيرا اصل مجد چنانكه در اقرب الموارد تصريح شده بمعنى كثرت است. راغب گويد: «مجدت الابل» آنگاه گويند كه شتر در چراگاه وسيع و كثير العلف قرار گيرد. و نيز گويد خدا را در اثر كثرت فضل مجيد گويند (نقل بمعنى).

رَحْمَتُ اللَّهِ وَ بَرَكاتُهُ عَلَيْكُمْ أَهْلَ- الْبَيْتِ إِنَّهُ حَمِيدٌ مَجِيدٌ هود: 73.

رحمت خدا و بركاتش بر شما اهل بيت است كه او پسنديده و بزرگوار است ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِيدِ ق: 1. بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِيدٌ. فِي لَوْحٍ مَحْفُوظٍ بروج: 21. و 22.

مجيد بودن قرآن در اثر كثرت خيرات و بركات آنست. «مجيد» چهار بار