قاموس قرآن جلد 6

معمول بود روايات در تسلّم اين معنى متفق‏اند اعمّ از آنكه تشريع متعه از جانب اسلام باشد يا نه ...

نگارنده گويد: قطع نظر از مذهب اهل بيت عليهم السلام از قدماء مفسرين از صحابه و تابعين نيز نقل شده كه مراد از آيه متعه است از جمله ابن عباس، ابن مسعود، ابى بن كعب، قتاده، سدىّ، مجاهد، ابن جبير، حسن و غير آنها.

اهل سنت در اينكه متعه در اسلام حلال است شكى ندارند ولى ميگويند:

اين حكم در زمان رسول خدا صلّى الله عليه وآله و بزبان آنحضرت نسخ و تحريم شده است، امّا شيعه بپيروى از اهل بيت عليهم السلام عقيده دارند كه اين حكم نسخ نشده و تا روز قيامت خواهد ماند قول به تحريم و نسخ آن از طرف رسول خدا صلّى الله عليه وآله بى‏اساس است.

ناگفته نماند: چون عمر بن الخطاب در زمان خود از متعه نهى كرد عده‏اى از علماء براى تصحيح كار عمر تحريم آنرا برسول خدا صلّى الله عليه وآله نسبت دادند تا اين عمل ناحق پاگير خليفه نشود در اينجا چند روايت نقل كرده سخن را كوتاه ميكنم:

1- جلال الدين عبد الرحمن سيوطى در كتاب تاريخ الخلفاء در ضمن حالات عمر بن الخطاب فصلى تحت عنوان «فصل فى اوّليات عمر» منعقد كرده ميگويد: عمر اوّل كسى است كه مبدء تاريخ را از هجرت قرار داد، اوّل كسى است كه بيت المال دائر نمود تا ميرسد «و اوّل من حرّم المتعة» يعنى او اوّل كسى است كه متعه را تحريم كرد.

2- فخر رازى در تفسير آيه فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ ... نقل كرده كه عمر بالاى منبر گفت: «متعتان كانتا على عهد رسول اللّه و انا انهى عنهما و اعاقب عليهما: متعة الحجّ و متعة النّساء (نقل از النص و الاجتهاد).

يعنى: در عهد رسول خدا صلّى الله عليه وآله دو متعه بود، من از هر دو نهى ميكنم و هر كه بهر يك از آندو عمل كند عقوبتش خواهم كرد يكى حجّ تمتّع،