علم، عقل، دین نسخه متنی

نگذاشت علم پيشرفت كند و با كنار رفتن آن، علم ترقي كرد».

اشكال ديگر به منطق ارسطويي در تصورات و معرّف است. وقتي تصوري از حس سرچشمه بگيرد، خطابردار است. همانطور كه جسم را متصل ميبينيم، ولي در واقع اين?طور نيست؛ يا مانند آب که ابن?سينا اين گونه تعريف كرده است: «آب مايعي است خنك كننده»، در حالي که اين شناخت حسي از آب، تعريف ماهيت واقعي آب نيست. اگر حقيقت آب اين است، الكل و بنزين هم خنك كننده هستند. ارسطوئيان ميگويند: «معلومات ذهني در ماهيت، همان موجودات خارجي است، منتهي به وجود ذهني آن. پس ما از طريق حس ميتوانيم به ماهيت اشياء پي ببريم». اما در علوم جديد اين حرف درستي نيست، ما از راه حس نميتوانيم به كنه ماهيت اشياء پي ببريم. امام صادق (عليهالسلام) در روايتي به دانشمند هندي.. ....در باره حواس مي‌فرمايد: إِنَّهَا لَا تُعرَفُ مِنَ الاَشْياءِ الّا الظَّاهِر(1)

«يعني حس، ظاهر چيزها را نشان ميدهد، نه ماهيت باطني آنها را».
اشكالي بر فلسفه ارسطويي: فلسفه ارسطويي هم مبتني بر همين منطق خطاپذير است. پس آن هم خطابردار است.

1- بحار الانوار، جلد سوم، چاپ آخوندي، باب 5 ص 162.