تفاوت در دلالت گفتار شفاهي با نوشتار کتبي - علم، عقل، دین نسخه متنی

اخلاقياتش و غيره چگونه است که به قول ديلتاي «هرگز به کمال نمي‌رسد» و تا آخر عمر ادامه دارد و با مرگ کامل ميشود که آنوقت هم ديگر زنده نيست تا کامل آنرا بداند و کامل آنرا ديگران مي‌توانند درباره او بنويسند اما خودشناسي به معني فلسفي محض و اينکه «من موجودي انديشنده هستم داراي احساس و اراده و يقيناً الان که صحبت مي‌کنم حتي اگر کودک باشم، درك مي‌كنم كه وجود خارجي دارم و معدوم نيستم» شناختي نخستين است و چنين يقين بوجود خود، نيازمند پايان يافتن عمر نيست و اين است حرف دکارت که، ريکور اشتباه فهميده است.

تفاوت در دلالت گفتار شفاهي با نوشتار کتبي

خيلي واضح است که دلالت «گفتار شفاهي» بر معني مورد نظر متکلم، بسيار روشن تر و واضح تر از يک «نامه مکتوب و يا کتاب» است زيرا در گفتار شفاهي، بسا اشاره هائي در آن با عمل اشاره و يا بعضي خطابات آن به کمک تُن صدا و لحن مخصوص که همراه است مقصود را روشن و يا روشن تر مينمايد که در «مکتوب»، عبارات مورد روايت همراه چنين قرينه هايي شفاهي نيست و لذا در مکتوب و کتاب، مشاراليه بعضي از اشارات و يا مدلول بعضي از خطابات، مبهم ميشود و نيازمند به تفسير است که در آن تفسير، آن قرائن غير مکتوب را بيان کند تا معني کاملاً روشن شود.

مثلاً در خطاب رسول خدا در مسجد نبوي بسمت خانه عايشه که در شرق مسجد قرار داشته، رسول خدا فرمودند که شاخ شيطان