علم، عقل، دین نسخه متنی

درباره آن دستوراتي خاص، اعم از وجوب و حرمت و استحباب و کراهه، اباحه دارد.

چنين تعريف گذشته از ظاهر دين، آنهم بطور حداقلي، هرگز معرفي ماهيت باطني دين نيست بلكه همچون ماکت ماشين يا هواپيما است که ظاهر ماشين يا هواپيما را بما نشان مي‌دهد اما از ماهيت و توانايي آن براي انتقال انسان از مکاني به مکان ديگر، حکايت ندارد و چنين تصوير و ماکتي، علاقه علاقمندان به انتقال از مکاني به مکان ديگر را بخود جلب نمي‌کند.

اما دقيقا در آنجا که راسل در کتاب معروفش «علم و مذهب»، در فصل هفتم در نقد بر علم زدگان و پوزيتيويست ها مي‌نويسد: «جمعي از دانشمندان در اروپا پس از بحث درباره علم و دين و اخلاق باين مطلب رسيدند که علوم تجربي مفيد است و تکنولوژي ما را به هدف مان سريعتر ميرساند اما نسبت به خوبي و بدي اهداف مان هيچ حرفي ندارد» و بطور خلاصه اينکه «علم تجربي براي بشر، مفيد است اما براي بشر کافي نيست» و نميتواند تمام نياز بشر را برآورده کند و نياز به دين و اخلاق را هم رفع کند بلکه همچنان به اخلاق و دين، نياز است. اين تعريف راسل قدمي براي شناخت باطن دين بيشتر از تعريف ظاهري دين است بلکه تعريفي براي شناخت دين از طريق خاصيت و هدف دين است.