علم، عقل، دین نسخه متنی

بدني دارند و هم توانايي عقلي زيادي که ميتوانند علاوه بر تشخيص منافع شخصي شان به کلاه برداري ديگران و يا زورگويي بر ضعيف‌تر‌ها، اقدام کنند.
بخاطر همين دو جهت ضعف (محدوديت علمي و عقلي و خودخواهي افراطي) است که بشر به جامعه سياسي که فکر مي‌کنند اين دو جهت را ميتواند کاملا جبران کند تن در ميدهند در حاليکه چنانچه گذشت جبران کامل اين دو جهت ضعف بشر هم تنها با تأسيس حكومتهاي بشري و بدون اعتقاد به خدا و آخرت ممکن نيست و نياز بشر به «دين الهي واقعي و صحيح»، بخاطر اين دو جهت اخير است که اصل نياز به حکومت هم بخاطر آن دو جهت ضعف بود که اينک گفته شد نه بخاطر ضعف بدني و عقلي که در کودکان شيرخوار و غيره است.

ـ نکته ديگر اينکه بنابر فرض وجود خدا و اثبات اش که بعدا مي‌آيد و بر فرض اعتقاد به خدا و رسوخ چنين اعتقادي، در قلب مومنان و راهنمايي بشر در قوانين اقتصادي و سياسي و غيره از طرف «خداوند دانا به همه چيز»، مشکلات بشر از جهت فردي و اجتماعي و اقتصادي و سياسي و تربيتي و غيره حلّ ميشود همچنانکه درباره حکومت انبياء و اوصيا انبيا، چنين بوده و جهاني شدن عدالت و آباداني در حکومت منجي آخر الزّمان (امام زمان) تنها بخاطر احياي دين صحيح و اجراي کامل احکام الهي در تمام ابعاد و عدالت رهبر الهي و مجريان است و بدون شک، در آن نظام ديني الهي منجي الهي آخر الزّمان حتّي رفاه دنيايي هم به حداکثر خود ميرسد چنانچه، در اخبار غيبي آمده است و ظاهر گفته بعضي (1)

1 کتاب انتظار بشر از دين تاليف دکتر نصري، چاپ تهران، سال 1385 ه.ش، ص 24، به نقل از آقاي دکتر مصطفي ملکيان در مجله نقد و نظر صفحه 57-56.1

دکتر مصطفي ملکيان: « به نظر ميرسد که همه «آرمانگراييها و ايدئولوژيها هاي غير ديني»، نيک مي‌دانند که دين که هدفش تامين رفاه انسانها تلقي شود فلسفه وجودي خود را از دست داده است و در مواجهه با آنها، لامحاله طعم تلخ شکست را خواهد چشيد.»

نقد: نقد ما به ظاهر گفتار آقاي «مصطفي ملکيان» اين است که اگر مقصود كساني كه مورد نقد آقاي ملكيان‌اند اين باشد که دين تنها هدف اش رفاه است اين خطاء است اما اگر مقصود آنها اين باشد كه «هدف دين، هم انسانسازي و هم عدالت و رفاه است همچون زمان امام زمان که سعادت دنيا و آخرت را بطور کامل بوجود مي‌آورد» اين گفته آنها، هيچ با فلسفه وجودي دين، منافاتي ندارد بلکه جزئي ناچيز از آن است. علاوه بر آنکه گواه گرفتن آقاي ملكيان از ديدگاه ايدئولوژي غير مذهبي، گواهي بجا نيست بالاخص آنکه چنانچه ما در سابق، اثبات کرديم نوع نويسندگان غير مذهبي، از دين و مذهب، تصور صحيحي ندارند و قضاوت شان درباره دين بر اساس همان تصور غلط شان است.