از آنچه گفته شد معلوم گرديد كه:اوّلا: محلّ نزاع در اين است كه آيا اوامر و نواهى به خود طبايع تعلّق مىگيرند يا به افراد؟ و مراد از افراد هم وجود طبيعت است نه عوارض مشخّصه.ثانياً: راهى نداريم جز اين كه قائل شويم اوامر و نواهى به نفس طبايع تعلّق مىگيرد و همان طور كه «الطبيعة موجودة» صحيح است «الطبيعة مطلوبة» نيز صحيح است.