لطفا منتظر باشید ...
ملاك موافقت و مخالفت در باب اوامر و نواهى
ملاك موافقت و مخالفت در باب اوامر روشن است، زيرا اگر مكلّف يك فرد از افراد طبيعت مأموربها را در خارج ايجاد كند، هم غرض مولا حاصل شده و هم امرْ ساقط مىشود. در ارتباط با مخالفت هم اگر مأموربه واجب موقّت بود و در وقت خودش انجام نگرفت، مخالفتْ تحقّق پيدا كرده است، و امر مولا ساقط مىشود.(1)پس راه هاى سقوط امردر باب اوامر دوچيز است:موافقت امر مولا و مخالفت با امر مولا.امّا در باب نواهى اين گونه نيست. مكلّف وقتى با «شرب خمر» مواجه مىشود، يكى از اين دو حال براى او پيش مىآيد: يا به «لاتشرب الخمر» عمل كرده شرب خمر را ترك مىكند و يا آن را ناديده گرفته و مرتكب شرب خمر مىشود.در اين جا اگر شرب خمر كند، عنوان مخالفت با نهى تحقّق پيدا مىكند ولى اين مخالفت موجب سقوط نهى نخواهد شد بلكه در مورد ساير افراد شرب خمر نيز ـ كه مكلّف با آنها مواجه است ـ اين نهى وجود دارد.1 ـ و همان طور كه در بحث واجب موقّت گفتيم: «مسأله قضاء از راه دليل ديگرى ثابت مىشود».
