لطفا منتظر باشید ...
اقوال در مسأله اجتماع امر و نهى
پس از فارغ شدن از مقدّمات بحث اجتماع امر و نهى، وارد اصل بحث مىشويم. مرحوم آخوند قائل به امتناع اجتماع امر و نهى است.(1)ولى جمعى از محققين بعد از ايشان قائل به جواز اجتماع امر و نهى مىباشند.(2)مقتضاى تحقيق عبارت از جواز اجتماع امر و نهى است.نظريه اول: جواز اجتماع امر و نهى
براى اثبات اين مدّعا، بايد سه مطلب را مورد توجه قرار داد:مطلب اوّل: حكمى كه به يك عنوان تعلّق مىگيرد، معلولِ يك ملاكى است كه در متعلّق اين حكم وجود دارد، چه در باب اوامر و چه در باب نواهى. مثلا تعلّق امر به صلاة، كاشف از اين است كه در صلاة، ملاكى وجود دارد كه ايجاب مىكند شارع مقدّس آن را مأموربه قرار دهد.(3) و در امورى كه متعلّق امر قرار نگرفته اند، اين ملاك1 ـ كفاية الاُصول، ج1، ص 2482 ـ فوائد الاُصول، ج1، ص 398، نهاية الاُصول، ج1، ص252 و 253 و معتمد الاُصول، ج1، ص1873 ـ مثل اين كه نماز معراج مؤمن است و انسان را از فحشاء و منكر باز مىدارد.
