دروس هیئت و دیگر رشته های ریاضی نسخه متنی

زز مط زح نو زط سج حح سد حط عب طط فا ضرب ما دون عشرها اليها تهتدى از - و ولو - تا - طط فا - ده كلمه است كه هر كلمه مركب از چهار حرف دو حرف اول هر كلمه اشارت به ضرب عددى در عددى است و دو حرف دوم هر كلمه اشارت بهحاصل ضرب آن دو عدد است . بنابراين([ وولو])يعنى 36 ] 6 ٹ 6 و([ طط فا ])يعنى 81 ] 9 ٹ 9 و باقى بر اين قياس . و در حاشيه نسخه اى خطى از خلاصه مذكور كه در تصرف راقم است نيز چنين آمده است : من كلام على بن ابى طالب عليه السلام وولو و زمب الخ . و در دو نسخه ديگر خطى كه هم در تصرف دارم دو بيت مذكور بدون اسناد بكسى نقل شده است . دو بيت نام برده در ديوان منسوب بامير عليه السلام نيامده است و اگر در ديوان هم آمده بود باز اسنادش بدان حضرت بى دغدغه نمى بود زيرا كه بسيارى از اشعار ديوان از شعرائى است كه فرموده هاى آنجناب را بنظم در آوردند مانند ابيات يا حار همدان من يمت يرنى الخ كه شعر از سيد حميرى است و مفاد آن فرموده امام به حارث همدانى است چنان كه شيخ اجل مفيد در مجلس اول كتاب اماليش بدان نص دارد .

و همچنين بسيارى از اشعار ديوان از على بن ابى طالب قيروانى است كه اشتراك لفظى موجب اسناد آنها به امام شده است از اين جمله است ابيات اول ديوان بدين مطلع :

قصيده عينيه اى كه مناجات منظومه است و بدين مطلع است :

لك الحمد يا ذاالجود و المجد و العلى تباركت تعطى من تشاء و تمنع از خاقانى شروانى است و در ديوان او مذكور است ولى در مفاتيح مرحوم حاج شيخ عباس قمى قدس سره ( ص 129 چاپ سنگى ) مناجات منظومه حضرت اميرالمؤمنين على بن ابى طالب عليهما السلام معرفى شده است . و برخى از اشعار ديوان را آنجناب بنحو تمثل بزبان آورده است و ديگران ندانسته بدو نسبت داده اند . آرى چون آيين دلاوران و جنگاوران در آوردگاه رجز خواندن بود و هست ميتوان رجزهاى ديوان را بدانحضرت نسبت