ترجمه تفسیر المیزان جلد 1

مقدمه، ص 17

نه در امر دوم تيرگى رخنه مى‏كند بلكه با نورافكن نيرومند وحى به جهانيان فهمانيده كه دست همگان به كنه قرآن نمى‏رسد و تنها پاكانند كه به كنه آن مى‏رسند.

يكى ديگر از آيات روشن كلام اللَّه اينست كه هر چه پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله شما را به آن امر نمود بگيريد و از هر چه شما را از آن نهى نموده است دورى نمائيد «1» بطورى كه در اين ارجاع هيچگونه ابهامى وجود ندارد.

يكى ديگر از آيات واضح كتاب الهى آنست كه رسول اللَّه صلى الله عليه وآله را بعنوان مبيّن حدود و جزئيّات قرآن كريم معرفى مى‏نمايد «وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ» «2».

بنا بر اين خود قرآن كه نور مبين است در كمال وضوح پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله و اهل بيت عصمت و طهارت عليهم السلام را مرجع فهميدن معارف و حدود قوانين و مانند آن قرار داده و چون حجّيت كلام خداوند ذاتى است مى‏تواند دليل اعتبار سخن و سنّت معصومين عليهم السلام واقع شود پس قرآن كه حجّت بالذات است سند حجيّت سنّت خواهد بود و هرگز نمى‏توان با قطع نظر از سنّت معصومين عليهم السلام به همه حدود و احكام الهى راه يافت و به معارف قرآن كريم آشنا شد چه اينكه آيات گسترده قرآن كريم نسبت به يكديگر هماهنگ و منسجم‏اند و هرگز نمى‏توان آيه را با قطع نظر از آيات ديگر معنا كرد بلكه با توجه به سراسر قرآن كريم بايد آيه مورد بحث را معنا نمود كه اگر در بين آيات ديگر دليل يا مؤيّدى براى آيه محلّ بحث وجود داشت در استدلال يا استمداد مورد نظر قرار گيرد و اگر در بين آنها دليل يا تأييد يافت نشد آيه مورد بحث طورى تفسير نشود كه با معناى آيه ديگر مناقض باشد زيرا هيچگونه اختلافى را در حريم قرآن كريم راه نيست «لَوْ كانَ مِنْ عِنْدِ غَيْرِ اللَّهِ لَوَجَدُوا فِيهِ اخْتِلافاً كَثِيراً» «3» و چون قرآن كريم در كمال وضوح به براهين عقلى ارج مى‏نهد و خود نيز براى تبيين معارف الهى ادلّه قاطع اقامه مى‏كند خود سند حجيّت عقل هم خواهد بود لذا هرگز نمى‏توان با قطع نظر از براهين عقلى آيه مورد بحث را معنا كرد با اين تحليل كوتاه ميتوان روش تفسيرى حضرت استاد قدس سره را

(1) سوره حشر آيه 7.

(2) سوره نحل آيه 44.

(3) سوره نساء آيه 82.