سوره البقرة (2): آيات 116 تا 117 - ترجمه تفسیر المیزان جلد 1

صفحه 393

سوره البقرة (2): آيات 116 تا 117

وَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً سُبْحانَهُ بَلْ لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ (116) بَدِيعُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ إِذا قَضى‏ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ (117)

ترجمه آيات‏

و گفتند خدا فرزندى گرفته، منزه است خدا از فرزند داشتن بلكه آنچه در آسمان‏ها و زمين است ملك او است و همه فرمانبردار اويند (116).

او كسى است كه آسمانها و زمين را بدون الگو آفريده و چون قضاى امر براند تنها مى‏گويد بباش و آن امر بدون درنگ هست مى‏شود (117).

بيان‏

(وَ قالُوا اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَداً) الخ، سياق چنين ميرساند: مراد از گويندگان اين سخن، يهود و نصارى هستند، كه يهود مى‏گفت: عزير پسر خداست و نصارى مى‏گفت: مسيح پسر خداست، چون در آيات قبل نيز روى سخن با يهود و نصارى بود.

و منظور اهل كتاب در اولين باريكه اين سخن را گفتند، يعنى گفتند خدا فرزند براى خود