(الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ، الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ، مالِكِ يَوْمِ الدِّينِ) ...، بيشتر اساتيد قرائت خواندهاند (ملك يوم الدين)، اما كلمه (رب) معناى اين كلمه مالكى است كه امر مملوك خود را تدبير كند، پس معناى مالك در كلمه (رب) خوابيده،
معنى مالكيت و تقسيم آن به حقيقى و اعتبارى
و ملك نزد ما اهل اجتماع و در ظرف اجتماع، يك نوع اختصاص مخصوص است. كه بخاطر آن اختصاص، چيزى قائم به چيزى ديگر مىشود، و لازمه آن صحت تصرفات است، و صحت تصرفات قائم به كسى مىشود كه مالك آن چيز است، وقتى مىگوئيم: فلان متاع ملك من است، معنايش اين است كه آن متاع يك نوع قيامى بوجود من دارد، اگر من باشم مىتوانم در آن تصرف كنم، ولى اگر من نباشم ديگرى نمىتواند در آن تصرف كند. 1- سوره نحل آيه 742- سنن ابى داود ج 2 ص 52