(ذيل آيه كريمه و بيان اهميت آنچه در آن آمده) - ترجمه تفسیر المیزان جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 1

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

صفحه 653

خدايند و در ضمن اوصافى كه براى عباد خود ذكر كرده، فرموده: (إِنَّ عِبادِي لَيْسَ لَكَ عَلَيْهِمْ سُلْطانٌ، تو اى ابليس بر بندگان من تسلط نمى‏يابى) «1» و از سوى ديگر مقربين را توصيف كرده، به اينكه: (وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ، أُولئِكَ الْمُقَرَّبُونَ، فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ، سبقت گيرندگان در دنيا بسوى خيرات كه سبقت گيرندگان به مغفرتند در آخرت، اينان به تنهايى مقربين و در بهشت نعيمند) «2» پس معلوم ميشود اين عباد اللَّه كه در آخرت بسوى نعمت خدا سبقت مى‏گيرند، همانهايند كه در دنيا بسوى خيرات سبقت ميگرفتند و اگر به تفحص از حال ايشان ادامه بدهى، مطالب عجيبى برايت كشف ميشود.

پس از آنچه گذشت اين معنا روشن شد: كه ابرار داراى مرتبه عاليه‏اى از ايمان هستند و آن مرتبه چهارم است كه بيانش گذشت و خداى تعالى در باره‏شان فرموده: (الَّذِينَ آمَنُوا، وَ لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ، أُولئِكَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَ هُمْ مُهْتَدُونَ، كسانى كه ايمان آوردند و ايمان خود را با ظلم نياميختند، تنها اينان هستند كه داراى امنيتند و هم راه يافتگانند). «3»

(وَ الصَّابِرِينَ فِي الْبَأْساءِ) كلمه (صابرين) را منصوب آورد، يعنى نفرمود (صابرون) و نصب آن به تقدير مدح است تا به عظمت امر صبر اشاره كرده باشد، بعضى هم گفته‏اند كه اصولا وقتى كلامى كه در وصف كسى ايراد ميشود طول بكشد وصفى پشت سر وصفى بياورند، نظريه علماى ادب بر اين است كه ميان اوصاف گاهگاهى مدح و ذمى بياورند و باين منظور اعراب وصف را مختلف سازند، گاهى به رفع بخوانند و گاهى به نصب.

بحث روايتى

(ذيل آيه كريمه و بيان اهميت آنچه در آن آمده)

از رسول خدا (ص) روايت شده كه هر كس باين آيه عمل كند ايمان خود را به كمال رسانده باشد. «4»

مؤلف: وجه آن با در نظر داشتن بيان ما روشن است، و از زجاج و فراء هم نقل شده كه آن دو گفته‏اند: اين آيه مخصوص انبياء معصومين (ع) است براى اينكه هيچ كس بجز انبياء نمى‏تواند همه دستوراتى كه در اين آيه آمده آن طور كه حق آن است عمل كند، اين بود گفتار آن دو، ولى سخنان آن دو ناشى از اين است كه در مفاد آيات تدبر نكرده‏اند و ميان مقامات معنوى خلط كرده‏اند، چون آيات سوره دهر كه در باره اهل بيت رسول خدا (ع) نازل شده، بعنوان‏

1- حجر 42

2- واقعه- 10- 12

3- انعام 82

4- تفسير صافى ج 1 ص 161

/ 693