لطفا منتظر باشید ...
استخراج صفات مؤمنين و مال كارشان از چند مورد آيات قرآنى
و اوصافى كه خداى سبحان در اين آيه از ابرار شمرده، همان اوصافى است كه در آيات ديگر آورده، از آن جمله فرموده: (إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً، عَيْناً يَشْرَبُ بِها عِبادُ اللَّهِ، يُفَجِّرُونَها تَفْجِيراً، يُوفُونَ بِالنَّذْرِ، وَ يَخافُونَ يَوْماً كانَ شَرُّهُ مُسْتَطِيراً، وَ يُطْعِمُونَ الطَّعامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِيناً وَ يَتِيماً وَ أَسِيراً إِنَّما نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ، لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً، تا آنجا كه مىفرمايد، وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً، براستى ابرار از جامى مينوشند كه مزاج كافور دارد، چشمهاى كه بندگان خدا از آن مينوشند و آن را به هر جا كه خواهند روان كنند، نيكوكاران به نذر وفا كنند و از روزى كه شر آن روز عالمگير است، بيم دارند و طعام را با آنكه دوستش دارند به مستمند و يتيم و اسير دهند و منطقشان اين است كه ما شما را فقط براى رضاى خدا طعام ميدهيم، و از شما پاداشى و سپاسى نخواهيم،- تا آنجا كه فرمود- و پروردگارشان هم در عوض آن صبرى كه كردند، بهشت و ديبا پاداششان دهد). «2»كه در اين آيات، ايمان به خدا و ايمان به روز جزا و انفاق در راه خدا و وفاى به عهد و صبر را نام برده و نيز فرموده: (كَلَّا إِنَّ كِتابَ الْأَبْرارِ لَفِي عِلِّيِّينَ، وَ ما أَدْراكَ ما عِلِّيُّونَ، كِتابٌ مَرْقُومٌ، يَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ، إِنَّ الْأَبْرارَ لَفِي نَعِيمٍ، تا آنجا كه مىفرمايد: يُسْقَوْنَ مِنْ رَحِيقٍ مَخْتُومٍ و تا آنجا كه مىفرمايد: عَيْناً يَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ، حاشا كه كتاب ابرار هر آينه در درجات بلندى است، و تو نمىدانى آن درجات چيست قضايى است رانده شده كه مقربين درگاه خدا آن را مشاهده ميكنند كه ابرار همانا در نعيم باشند- تا آنجا كه مىفرمايد، از شرابى خالص و صافى و سر به مهر مينوشند،- تا آنجا كه مىفرمايد- چشمهاى كه همان مقربين خودشان از آن مينوشند). «3»كه اگر ميان اين آيات و آيات سوره دهر كه گذشت تطبيق به عمل آيد، آن وقت حقيقت وصف مؤمنين و مال كارشان- اگر در آن دقت كنى- بخوبى روشن ميگردد.از يك سو در اين آيات ايشان را توصيف كرده به اينكه عباد اللَّه هستند، و عباد اللَّه مقرب درگاه1- توبة- 1192- دهر- 5- 123- مطففين- 28
