امتحان جز با برنامه‏اى عملى صورت نمى‏گيرد و كلمات مبين آن است - ترجمه تفسیر المیزان جلد 1

اینجــــا یک کتابخانه دیجیتالی است

با بیش از 100000 منبع الکترونیکی رایگان به زبان فارسی ، عربی و انگلیسی

ترجمه تفسیر المیزان - جلد 1

سید محمدحسین طباطبایی؛ ترجمه: سید محمدباقر موسوی همدانی

| نمايش فراداده ، افزودن یک نقد و بررسی
افزودن به کتابخانه شخصی
ارسال به دوستان
جستجو در متن کتاب
بیشتر
تنظیمات قلم

فونت

اندازه قلم

+ - پیش فرض

حالت نمایش

روز نیمروز شب
جستجو در لغت نامه
بیشتر
لیست موضوعات
توضیحات
افزودن یادداشت جدید

صفحه 406

حال به الفاظ آيه برميگرديم.

امتحان جز با برنامه‏اى عملى صورت نمى‏گيرد و كلمات مبين آن است

(وَ إِذِ ابْتَلى‏ إِبْراهِيمَ رَبُّهُ) الخ، كلمه (ابتلاء) و بلاء يك معنى دارد، اگر بخواهى بگويى: من فلان را با فلان عمل و يا پيش آوردن فلان حادثه امتحان كردم، هم ميتوانى بگويى: (ابتليته بكذا)، و هم مى‏توانى بگويى (بلوته بكذا) و اثر اين امتحان اين است كه صفات باطنى او را از قبيل اطاعت و شجاعت و سخاوت و عفت و علم و مقدار وفاء، و نيز صفات متقابل اين نامبرده را ظاهر سازد.

و بهمين جهت امتحان، جز با برنامه‏اى عملى صورت نمى‏گيرد، عمل است كه صفات درونى انسان را ظاهر مى‏سازد، نه گفتار، همان طور كه ممكنست درست و راست باشد، ممكن هم هست دروغ و خلاف واقع باشد، هم چنان كه در آيه: (إِنَّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا أَصْحابَ الْجَنَّةِ) «1» و آيه:

(إِنَّ اللَّهَ مُبْتَلِيكُمْ بِنَهَرٍ) «2» امتحان با عمل صورت گرفته.

اين را بدان جهت مى‏گوئيم، كه اگر در آيه مورد بحث امتحان ابراهيم را بوسيله كلمات دانسته، بفرضى كه منظور از كلمات الفاظ بوده باشد، باز بدان جهت است كه الفاظ وظائف عملى براى آن جناب معين ميكرده، و از عهد و پيمانها و دستور العمل‏ها حكايت مى‏كرده، هم چنان كه در آيه: (وَ قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً به مردم نكو بگوئيد) منظور از گفتن، معاشرت كردن است، ميخواهد بفرمايد: با مردم به نيكى معاشرت كنيد. «3»

مراد از" كلمة اللَّه" در قرآن

(بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ) كلمات جمع است و كلمه هر چند در قرآن كريم بر موجودات و اعيان خارجى اطلاق شده، نه بر الفاظ و اقوال، مانند: (بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ، و كلمه‏اى از او كه نامش عيسى بن مريم بود) «4» و لكن همين نيز بعنايت قول و لفظ است، باين معنا كه ميخواهد بفرمايد: مسيح (ع) با كلمه و قول خدا كه فرمود: (كن) خلق شده، هم چنان كه فرمود: (إِنَّ مَثَلَ عِيسى‏ عِنْدَ اللَّهِ كَمَثَلِ آدَمَ خَلَقَهُ مِنْ تُرابٍ، ثُمَّ قالَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ، مثل عيسى نزد خدا، مثل آدم است كه او را از خاك بيافريد، و سپس فرمود: (بباش پس موجود شد). «5»

و اين نه تنها در داستان مسيح است، بلكه هر جا كه در قرآن لفظ كلمه را بخدا نسبت داده، منظورش همين قول (كُنْ فَيَكُونُ) است، مانند آيه: (وَ لا مُبَدِّلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ، كسى كلمات خدا را تغيير نمى‏تواند دهد) «6» و آيه: (لا تَبْدِيلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ، تبديلى براى كلمات خدا نيست) «7» و آيه:

1- قلم- 17

2- بقره 249

3- بقره- 83

4- آل عمران- 45

5- آل عمران- 59

6- انعام- 34

7- يونس- 64

/ 693