در باره ايمان كامل و پارهاى از اعمال و اخلاق ابرار مؤمنين حقيقى)
در چنين هنگامى است كه حالشان با آخرين مراتب ايمان، يعنى مرتبه چهارم كه در ذيل آيه:(إِذْ قالَ لَهُ رَبُّهُ أَسْلِمْ قالَ أَسْلَمْتُ) «2» بيانش گذشت منطبق ميشود.بعد از اين تعريف سپس به بيان پارهاى از اعمالشان پرداخته، ميفرمايد: (وَ آتَى الْمالَ عَلى حُبِّهِ ذَوِي الْقُرْبى، وَ الْيَتامى، وَ الْمَساكِينَ، وَ ابْنَ السَّبِيلِ، وَ السَّائِلِينَ، وَ فِي الرِّقابِ، وَ أَقامَ الصَّلاةَ، وَ آتَى الزَّكاةَ) كه از جمله اعمال آنان نماز را شمرده كه حكمى است مربوط به عبادت كه در آيه (إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهى عَنِ الْفَحْشاءِ وَ الْمُنْكَرِ، نماز از فحشاء و منكر نهى مىكند. «3»و نيز در آيه: (وَ أَقِمِ الصَّلاةَ لِذِكْرِي، نماز را براى يادآورى من بپا بدار «4»، در اهميت آن سخن رفته است، يكى ديگر زكات را كه حكمى است مالى و مايه صلاح معاش ذكر فرموده و قبل از اين دو بذل مال كه عبارت است از انتشار خير و احسان غير واجب را ذكر كرد كه مايه رفع حوائج محتاجين است و نمىگذارد چرخ زندگيشان (به خاطر حادثهاى كه برايشان پيش مىآيد)، متوقف گردد.وفاى به عهد، صبر و صدق، سه صفت مؤمنين
خداى سبحان بعد از ذكر پارهاى از اعمال آنان بذكر پارهاى از اخلاقشان پرداخته، از آن جمله وفاى به عهدى كه كردهاند، و صبر در باساء و ضراء و صبر در برابر دشمن و ناگواريهاى1- نساء- 652- بقره- 1313- عنكبوت- 454- طه- 14