ترجمه تفسیر المیزان جلد 1

صفحه 87

ترجمه آيات‏

و بعضى از مردم كسانيند كه ميگويند بخدا و بروز جزا ايمان آورده‏ايم و لكن (دروغ ميگويند و) هرگز ايمان نياورده‏اند (8).

با خدا و با كسانى كه ايمان آورده‏اند نيرنگ مى‏كنند ولى نميدانند كه جز بخود نيرنگ نمى‏كنند اما نميدانند (9).

در دلهاشان مرضى است پس خدا بكيفر نفاقشان آن بيمارى را زيادتر كرد، و ايشان بخاطر دروغها كه ميگويند عذابى دردناك دارند (10).

و چون بايشان گفته ميشود در زمين فساد مكنيد ميگويند ما اصلاحگرانيم (11).

تو آگاه باش ايشان مفسدانند ولى خود نميدانند (12).

و چون بايشان گفته ميشود مانند مردم ايمان بياوريد ميگويند: آيا مانند سفيهان ايمان بياوريم آگاه باش كه خود ايشان سفيهند و لكن نميدانند (13).

و چون مؤمنان را مى‏بينند مى‏گويند: ما ايمان آورده‏ايم و چون با شيطانهاى خود خلوت مى‏كنند مى‏گويند ما با شمائيم، ما ايشان را مسخره مى‏كنيم (14).

خدا هم ايشان را مسخره مى‏كند و هم چنان وا مى‏گذارد تا در طغيان خود كور دل بمانند (15).

همين‏ها هستند كه ضلالت را بهدايت خريدند و تجارتشان سود نكرد و هدايت نيافتند (16).

حكايت آنها چون سرگذشت كسى است كه آتشى بيفروخت تا پيش پايش روشن شود همين كه اطرافش را روشن كرد خدا نورشان بگرفت و در ظلمت‏هايى رهاشان كرد كه ديدن نتوانند (17).

كر و لال و كورند و از ضلالت باز نيايند (18).

يا چو بارانى سخت كه از آسمان بريزد، بارانى كه ظلمت‏ها و رعد و برق همراه داشته باشد رعد و برقى كه از نهيب آن انگشتان در گوشها كنند و خدا فراگير كافران است (19).

نزديك باشد كه برق ديدگانشان ببرد هر گاه روشن شود راه روند و چون تاريك شود باز ايستند اگر خدا ميخواست از همان اول چشمها و گوششان را مى‏گرفت كه خدا بهر چيز توانا است (20).

بيان‏

(وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ) تا آيه بيستم. كلمه خدعه بمعناى نوعى نيرنگ است، و شيطان بمعناى موجودى سراپا شر است، و بهمين جهت ابليس را شيطان ناميده‏اند.

در اين آيات وضع منافقين را بيان مى‏كند، كه انشاء اللَّه گفتار مفصل ما در باره آنان در سوره منافقين و مواردى ديگر خواهد آمد.