ترجمه تفسیر المیزان جلد 1

مقدمه، ص 32

3- ايشان با اينكه در مسائل عادى حضور ذهنى نداشتند ولى در مسائل عقلى عموما و مباحث تفسيرى خصوصا حضور ذهنى كامل داشتند و اين همان انصراف ممدوح است نه نسيان مذموم و اين نشانه همان آميختگى قرآن با گوشت و خون ايشان مى‏باشد چه اينكه در دوران بيمارى و بسترى افراد فراموششان شدند ولى اذكار را از ياد نبرد كه نشانه استقرار ايمان است.

4- ايشان در تدريس فن شريف حديث حتما نام راويان را هر چند ضعيف بودند ذكر مى‏كردند و در هنگام قرائت متن حديث، سند را نيز ميخواندند كه نام بزرگان و محدّثان احيا شود و ضمن اشاره به ضعف يك سند حرمت روات را رعايت ميكردند، و ديگر سجاياى حضرتش را از ياد نامه‏ها مى‏توان يافت.

5- دوره درس‏هاى كلاسيك حضرت استاد «قدس سره» از منطق شروع مى‏شد سپس به فلسفه و عرفان مى‏رسيد و سرانجام به قرآن و حديث كه ميراث رسول اكرم صلى الله عليه وآله است ختم ميشد و ارتحالش همانند زندگى پرثمرش تحرك تازه‏اى در جهان علم بوجود آورد گرچه او متذكر بود و راقم اين سطور ناسى يا متناسى «ذهب المتذكرون و بقى الناسون او المتناسون» نهج البلاغه.

قم- جوادى آملى 26 شهريور 1363 21 ذيحجة 1404