ترجمه تفسیر المیزان جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه 288امضاء كرد، و كشتن بعض را كشتن كل بحساب آورده، توبه را بر آنان نازل كرد، (فَتابَ عَلَيْكُمْ) الخ.(رِجْزاً مِنَ السَّماءِ) رجز بمعناى عذابست.(وَ لا تَعْثَوْا) الخ، كلمه عيث، و عثى، هر دو بمعناى شديدترين فساد است.(وَ قِثَّائِها وَ فُومِها) الخ، قثاء خيار، و فوم سير، و يا گندم است.(وَ باؤُ بِغَضَبٍ) يعنى برگشتند.(ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ) الخ، اين جمله تعليل مطالب قبل است.(ذلِكَ بِما عَصَوْا) الخ، اين نيز تعليل آن تعليل است، در نتيجه نافرمانى و مداومت آنان در تجاوز، علت كفرشان بآيات خدا و پيغمبركشى شد، هم چنان كه در جاى ديگر عاقبت نافرمانى را كفر دانسته، و فرموده: (ثُمَّ كانَ عاقِبَةَ الَّذِينَ أَساؤُا السُّواى، أَنْ كَذَّبُوا بِآياتِ اللَّهِ، وَ كانُوا بِها يَسْتَهْزِؤُنَ، پس عاقبت آنها كه بدى مىكردند، اين شد كه بآيات خدا تكذيب نموده آنها را استهزاء كنند)، «1» و در تعليل دوم كه تعليل بمعصيت است، وجهى است كه در بحث بعدى خواهد آمد انشاء اللَّه تعالى.بحث روايتى در تفسير عياشى «2»، در ذيل آيه (وَ إِذْ واعَدْنا مُوسى أَرْبَعِينَ لَيْلَةً)، از امام ابى جعفر (ع) روايت آورده كه فرمود: (در علم و تقدير خدا گذشته بود، كه موسى سى روز در ميقات باشد، و لكن از خدا بدايى حاصل شد، و ده روز بر آن اضافه كرد، و در نتيجه ميقات اولى و دومى چهل روز تمام شد.مؤلف: اين روايت بيان قبلى ما را كه گفتيم: چهل روز مجموع دو ميقات است، تاييد مىكند.و در در منثور «3» است، كه على (ع) در ذيل آيه: (وَ إِذْ قالَ مُوسى لِقَوْمِهِ يا قَوْمِ إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ) الخ، فرمود: بنى اسرائيل از موسى (ع) پرسيدند: توبه ما چيست؟ فرمود: بجان هم بيفتيد، و يكدگر را بكشيد، پس بنى اسرائيل كاردها برداشته، برادر برادر خود را، و پدر فرزند خود را بكشت، و باكى نكرد از اينكه چه كسى در جلو كاردش مىآيد، تا هفتاد هزار نفر كشته شد، پس خداى تعالى بموسى وحى كرد: بايشان دستور ده: دست از كشتار بردارند، كه خدا هم كشتهها را آمرزيد، و هم از زندهها درگذشت.
