ترجمه تفسیر المیزان جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه 402(الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ) الخ، فرموده: آيات آن را شمرده شمرده مىخوانند، و در معناى آن تدبر نموده، باحكامش عمل ميكنند، و بوعدههايش اميد مىبندند، و از تهديدهايش مىهراسند، و از داستانهايش عبرت مىگيرند، اوامرش را بكار بسته، نواهيش را اجتناب مىكنند و بخدا سوگند، معناى حق تلاوت اينست، نه اينكه تنها آياتش را حفظ كنند، و حروفش را درس بگيرند و سورههايش را بخوانند و بند بند آن را بشناسند كه مثلا فلان سوره دهيكش چند آيه و پنجيكش چند است.و بسيار كسانى كه حروف آن را كاملا از مخرج اداء ميكنند، ولى حدود آن را ضايع ميگذارند، بلكه تلاوت به معناى تدبر در آيات آن، و عمل به احكام آنست، هم چنان كه خداى تعالى فرموده: (كِتابٌ أَنْزَلْناهُ إِلَيْكَ مُبارَكٌ، لِيَدَّبَّرُوا آياته، كتابى است مبارك كه بتو نازل كرديم، تا در آياتش تدبر كنند) «1».و در تفسير عياشى از امام صادق (ع) روايت كرده، كه در تفسير جمله: (يَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ) فرموده: يعنى وقتى بآيات راجع به بهشت و دوزخش ميرسند مىايستند و فكر ميكنند. «2»و در كافى از آن جناب روايت كرده كه در تفسير اين آيه فرموده: اينان كه قرآن را بحق تلاوتش تلاوت ميكنند، امامان امتند. «3»مؤلف: اين روايت از باب جرى يعنى تطبيق آيه به مصداق روشن و كامل آن است.
