ترجمه تفسیر المیزان جلد 1
لطفا منتظر باشید ...
صفحه 501بلكه در مسجد بنى سالم نماز ميخواند كه اين جريان واقع شد. «1»و در تفسير عياشى از امام باقر (ع) روايت كرده كه در ذيل آيه (فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ) الخ، فرموده: رو بقبله نماز بخوان و در نماز رو از قبله برمگردان كه نمازت باطل ميشود چون خداى سبحان به رسول گراميش فرمود در نماز واجب بايد حتما رو بقبله نماز بخوانى، (فَوَلِّ وَجْهَكَ شَطْرَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ، وَ حَيْثُ ما كُنْتُمْ فَوَلُّوا وُجُوهَكُمْ شَطْرَهُ). «2»مؤلف: روايات در اين باره كه آيه شريفه راجع بخصوص نماز واجب است بسيار زياد است.و در تفسير قمى از امام صادق (ع) روايت آورده كه در تفسير آيه (الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَعْرِفُونَهُ) الخ، فرموده: اين آيه در باره يهود و نصارى نازل شد، خداى تعالى در آن مىفرمايد: (آنهايى كه كتابشان داديم، او را مىشناسند- يعنى رسول خدا را- همانطور كه فرزندان خود را مىشناسند) و اين بدان جهت است كه خداى عز و جل در تورات و انجيل و زبور، صفات رسول خدا (ص) و صفات اصحابش و مهاجرتش را ذكر كرده بود و همان را در قرآن حكايت كرده، كه (مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ، وَ الَّذِينَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْكُفَّارِ، رُحَماءُ بَيْنَهُمْ، تَراهُمْ رُكَّعاً سُجَّداً، يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِنَ اللَّهِ وَ رِضْواناً، سِيماهُمْ فِي وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ، ذلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْراةِ، وَ مَثَلُهُمْ فِي الْإِنْجِيلِ، محمد (ص) فرستاده خداست و كسانى كه مصاحب او هستند بر كفار دشمنانى بيرحم، و در بين خود مهربانان هستند، ايشان را مىبينى كه همواره در ركوع و سجودند و همه در پى بدست آوردن فضل خدا و خشنودى اويند، نشانههاشان از اثر سجده در پيشانى نمايان است، اين است مثل آنان در تورات و همين است مثل آنان در انجيل).پس صفات رسول خدا (ص) و اصحابش در تورات بوده و وقتى خدا او را مبعوث فرمود، اهل كتاب او را شناختند، هم چنان كه خود قرآن مىفرمايد: (فَلَمَّا جاءَهُمْ ما عَرَفُوا كَفَرُوا بِهِ). «3»مؤلف: نظير اين روايت در كافى از على (ع) نقل شده است. «4»و در اخبار بسيارى از طرق شيعه آمده: كه آيه: (أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً) الخ، در باره اصحاب قائم (ع) نازل شده و در بعضى از آنها آمده: كه اين از باب جرى و تطبيق است.و در حديثى از طرق عامه در ذيل جمله (وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتِي عَلَيْكُمْ)، از على (ع) آمده كه فرمود: تماميت نعمت اين است كه انسان با داشتن اسلام بميرد.
