لوامع صاحبقرانی جلد 1

البول و العذرة و الدّم فقال طين المطر لا ينجس)(1)

و سؤال كردند از حضرت صادق (صلوات الله عليه) از گل باران كه به جامه مى‏رسد و در آن بول، و غايط، و خون هست چنانكه متعارف است، و در كوچها مى‏باشد. حضرت فرمودند كه گل باران از اين نجاسات نجس نمى‏شود يا جامه شما را نجس نمى‏كند.

و حمل كرده‏اند كه در حال آمدن باران مراد است اگر عين نجاسات باشد و بعد از باران اگر عين نجاسات نمانده باشد باران آن را پاك كرده است، و در حال آمدن هر چند نجاست باشد ضرر ندارد و سرايت به گل نمى‏كند چون باران به منزله آب روان است. و آيات گذشت كه آب آسمان مطهر است.

(و سأل علىّ بن جعفر اخاه موسى بن جعفر (صلوات الله عليهما) عن البيت يبال على ظهره و يغتسل من الجنابة ثمّ يصيبه المطر أ يؤخذ من مائه فيتوضّأ به للصّلاة فقال اذا جرى فلا باس به)(2)

بسند صحيح روايت نموده است على بن جعفر كه سؤال كرد از برادرش حضرت امام موسى كاظم (صلوات الله عليهما) كه هر گاه خانه بر پشت بام او هميشه بول كنند، و غسل جنابت كنند «و غالب اوقات سؤال غسل جنابت از جهت ازاله منى است» و باران مى‏آيد آيا از آن آب باران وضو مى‏توان ساخت از جهت نماز، حضرت فرمودند كه هر گاه باران آن مقدار بيايد كه جارى شود باكى نيست، و بام را پاك مى‏كند و آب آن نيز پاكست.

و محتملست كه مراد اين باشد كه تا باران مى‏آيد آن آب پاكست، اما اول اظهر است و موافق احاديث ديگر است. و اين حديث بحسب مفهوم دلالت مى‏كند كه اگر باران جارى نشود پاك نمى‏كند چنين جائى را كه بسيار بول كرده باشند، و ازاله منى كرده باشند.

و شيخ طوسى استدلال كرده است به اين حديث كه تا باران از ناودان روان‏