لوامع صاحبقرانی جلد 1

ظاهر چنين حوضها كه شتر و گاو و گوسفند ايشان همه از آنها آب مى‏خورده‏اند آنست كه اضعاف مضاعفه كر بوده باشد.

(و ان شرب من الماء دابّة او حمار او بغل او شاة او بقرة او بعير فلا باس باستعماله و الوضوء منه)(1)

يعنى اگر بخورد از آب خواه آب كر، و خواه آب كم از كر، اسبى: يا الاغى: استرى، يا گوسفندى، يا گاوى، يا شترى پس باكى نيست استعمال آن آب كردن، و از آن وضو ساختن. و مراد از سؤر بازمانده حيوانست، و علما تفسير كرده‏اند كه سؤر چيزيست كه بدن حيوانى كه حياة در آن عضو حلول كرده باشد به آن برسد، و غالب آنست كه در آب استعمال مى‏كنند، و در غير آب از خوردنيها نيز استعمال مى‏كنند. چنانكه حضرت رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمود كه: سؤر المؤمن شفاء پس طعامى را كه بازمانده مؤمن است شفاست.

و روايت كرده است شيخ طوسى عليه الرحمه بسند صحيح از جميل كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) از سؤر دواب كه اسب، و استر، و الاغ باشد، و از سؤر گوسفند، و گاو آيا از آن وضو مى‏توان ساخت و مى‏توان خورد؟ حضرت فرمودند كه باكى نيست.

و ديگر روايت كرده است بسند صحيح از ابو العباس كه سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) از فضل، و بازمانده گربه، و گوسفند، و گاو، و شتر، و الاغ و اسب، و استر، و حيوانات وحشى، و درندگان و هر چه بود از حيوانات سؤال مى‏كردم، و حضرت مى‏فرمود كه باكى نيست تا رسيدم به سگ. حضرت فرمود كه رجس و نجس است، از بازمانده سگ وضو مساز، و آن آب را بريز، و اول آن ظرف را به خاك بشوى، ديگر به آب. و امثال اين اخبار بسيار است كه دلالت مى‏كند بر طهارت سؤر هر حيوانى غير از سؤر سگ، و خوك، و كافر. و احاديث بسيار واقع شده است در كراهت سؤر الاغ، و استر، و