لوامع صاحبقرانی جلد 1

سيد الانبياء أهل قرآنند چنانكه خواهد آمد، و على اى حال ظاهر شد كه جاهلان مأمورند بطلب علوم ديگر قال اللَّه تبارك و تعالى فَلَوْ لا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَ لِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ إِذا رَجَعُوا إِلَيْهِمْ لَعَلَّهُمْ يَحْذَرُونَ (1) ترجمه‏اش اين است كه چرا از ميان هر جمعى كثير طايفه قليل از ايشان بيرون نمى‏روند تا تعلم نمايند و بدانند علوم دينى را و چون برگردند به قوم خود ايشان را از عذاب الهى بترسانند، شايد كه به سبب اين تحذير قوم ايشان حذر كنند از عذاب الهى به آن كه عمل كنند به اوامر الهى، و اجتناب نمايند از نواهى الهى.

و در حديث معتبر از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) وارد شده است كه: آن حضرت فرمود كه: تفقه و تعلم كنيد علوم دينيه را زيرا كه اگر شما شيعيان تفقه نكنيد و علوم دينيه را ياد نگيريد مانند اعرابيان باديه نشين خواهيد بود، چه فايده توطن در شهرها تعلم علوم دينيه است.

يا آن كه چون حق سبحانه و تعالى باديه نشينان را فرموده است كه ايشان كافرتر و منافق‏ترند از ديگر كفار به اعتبار ترك مهاجرت، و سزاوارترند به جهل بأحكام الهى، و فى الحقيقة مذمت ايشان بواسطه جهل است، پس هر گاه اهل شهر ترك تعلم نمايند بمنزله ايشان خواهند بود بلكه بدتر چون بر ايشان آسان‏تر است و بر اعراب مشكل‏تر، بعد از آن حضرت استشهاد فرمودند بقول بارى تعالى «فَلَوْ لا نَفَرَ» إلى آخر آيه كه ترجمه‏اش آنست كه گذشت.

و احاديث متكثره از حضرت سيّد ابرار (صلّى الله عليه وآله وسلّم) منقول است كه آن حضرت فرمودند كه طلب علم واجب است بر هر مرد مسلمانى و بر هر زن مسلمانى به درستى كه حق سبحانه و تعالى دوست مى‏دارد طلبكاران علم را.

(1). آيه: 132 التوبة.