لوامع صاحبقرانی جلد 1

است و ليكن چون تمام كشيدن را سنت مى‏دانيم هم چنين تراوح را سنت مى‏دانيم.

و آن چه ظاهر مى‏شود از دو خبر صحيح و دو خبر حسن كالصحيح و دو خبر قوى كالصحيح و يك خبر موثق كالصحيح و دو خبر قوى كالصحيح آنست كه هر گاه متغير شود چاه آن قدر بكشند كه بوى بد او زايل شود و ظاهر همه اين اخبار آنست كه چاه به ملاقات نجاست نجس نمى‏شود زيرا كه تا تغير هست نجاست هست و چون تغير زايل شد چنانست كه سگ را از چاه بيرون برند پس اگر نجس مى‏شد مى‏بايست كه بعد از تغير چهل دلو بكشند لهذا بعضى كه قايلند به نجاست استيفاى مقدر به اين معنى را قايلند و جمعى ديگر به اين معنى قايلند كه تمام كنند اين مقدار را به آن كه اگر در سگ سى دلو بكشند و تغير زايل شود ده دلو ديگر مى‏كشند چنانكه محقق در معتبر قائل شده است به اين معنى.

و اما كيفيت تراوح پس جمعى گفته‏اند كه دو كس بكشند باين عنوان كه يكى در چاه رود و دلو را به زودى پر كند و ديگرى از بالا بكشد و اينها كه مانده شوند استراحت كنند و دو كس ديگر بكشند بهمان عنوان و اقلا مى‏بايد كه چهار كس باشد كه اگر بيشتر ضرر ندارد و بعضى گفته‏اند كه هر دو بر لب چاه ايستاده بكشند و سه كس كافيست بواسطه راحت دادن بانكه يكى مدد يكى بدهد و يكى استراحت كند و هم چنين تا شام و اگر شش كس باشند احوط است كه يكى اندرون چاه باشد و دو كس بالا و اين سه كس ديگر كه مانده شوند سه كس ديگر تا عمل بهر دو قول كرده باشند.

و مشهور آنست كه همه به نماز جمعه مى‏توانند رفت و هم چنين به نماز جماعت و با هم چيزى مى‏توانند خورد و بهتر آنست كه در وقت استراحت چيزى بخورند و باز مشهور آنست كه روز صوم اعتبار دارد بانكه اول صبح بلكه اندكى پيشتر از باب مقدمه مشغول نزح شوند و تا شام بلكه اندكى بعد از شام داخل كنند.