لوامع صاحبقرانی جلد 1

و شيخ روايت كرده است بسند صحيح از حضرت امام جعفر (صلوات الله عليه) كه فرمودند كه هر گاه شخصى بول كند سه مرتبه ذكرش را مى‏فشارد، و بعد از آن اگر آبى ظاهر شود و تا ساق او برسد قصور ندارد. و اين حديث نيز محتملست كه مراد نه مرتبه كشيدن باشد چنانكه گفته شد، يا از بيخ ذكر تا سر ذكر بكشد كه سه مرتبه باشد، و احتمال شش نيز دارد كه سر ذكر نيز داخل باشد.

و در حديث حسن كالصحيح نيز روايت كرده است از آن حضرت (صلوات الله عليه) كه پرسيدند از آن حضرت كه اگر شخصى بول كند و خود را بشويد بعد از آن ترى به بيند چه حكم دارد؟ حضرت فرمودند كه اگر بعد از بول فشرده است ميان مقعد و خصيتين را سه مرتبه، و فشرده است ميان هر دو را، و بعد از آن خود را شسته باشد اگر آن مقدار آب بيرون آيد كه به ساق پاى او برسد پروا نكند كه قصور ندارد.

و آن چه در اين حديث واقع شده است كه ميان هر دو را فشرده باشد ظاهرش آنست كه مراد ميان خصيتين و سر ذكر باشد و به قرينه مقامى و قباحت نام آن را نبرده باشد، و محتملست كه تاكيد اول باشد پس اگر سه مرتبه از مقعد تا سر ذكر فشرده باشد اگر آبى بيايد بى‏دغدغه بول نيست، و اگر ذكر تنها را فشرده باشد، يا ما بين مقعد و خصيتين تنها را فشرده باشد محل دغدغه است اگر چه اظهر آنست كه يكى از اينها كافى باشد، و احوط هر دو است، اكمل آنست كه حشفه را نيز سه مرتبه بفشارد تا هيچ دغدغه نباشد و اللَّه تعالى يعلم.

(فاذا صبّ الماء على بدنه للاستنجاء فليقل الحمد للّه الّذى جعل الماء طهورا و لم يجعله نجسا)(1)

و چون آب را بريزد بر بدن از جهت استنجا و مراد از بدن دست چپ است و در بعضى از نسخ يديه است يعنى بر دستها ريزد و ظاهرا هر دو نسخه غلط نساخ است و يده مى‏بايد چنانكه خواهد آمد در وضوى حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) پس بايد كه اين دعا را بخواند