لوامع صاحبقرانی جلد 1

ريختنهاى حضرات را از اين باب اخذ كرده‏اند.

و ليكن اين استدلال ضعيف است زيرا كه اكثر امور شرع تعبديست و عقول را در آن مدخلى نيست نمى‏بينى كه اگر چيزى نجس باشد و آبى كم از كر باشد اگر يك كف آب از آنجا بردارند و بر آن نجس ريزند پاك مى‏شود، و اگر آن نجس را در آن آب اندازند كل آب نجس مى‏شود و با آن كه آن آب هزار مثل آن كف باشد.

بلى چون در حديث زراره سه مرتبه واقع شده است احوط و اولى آنست كه سه مرتبه آب بريزند هر چند علما عمل به آن حديث نكرده‏اند بعنوان وجوب بلكه حمل بر استحباب كرده‏اند و ما نيز جزم بوجوب آن نداريم اما مى‏گوييم كه اگر كسى عمل به تعدد كند بارى به آن حديث عمل كردن بهتر است از اين استدلالات ضعيفه و اللَّه تعالى يعلم.

(ثمّ يستنجى من الغائط و يغسل حتّى ينقى ما ثمّ)(1)

پس خود را مى‏شويد از غايط و آن قدر مى‏شويد كه تا پاك شود نجاستى كه در ظاهر دبر است.

روايت كرده‏اند شيخان به سندى حسن كالصحيح از حضرت ابو الحسن على بن موسى الرضا (صلوات الله عليه) كه از آن حضرت سؤال كردند كه آيا استنجا را حدى هست كه چند مرتبه بايد شست؟ حضرت فرمودند كه نه آن قدر مى‏بايد شست كه مخرج پاك شود. راوى گفت كه پاك مى‏شود اما بويى مى‏ماند حضرت فرمودند كه نظر به بو نمى‏بايد كرد يعنى بو ضرر ندارد.

و هم چنين اگر بويى در دست بماند ضرر ندارد مگر آن كه آبى كه بر آن موضع بماند، يا بر دست بماند متغير باشد به نجاست كه در اين صورت نجس است و موضع نيز به تبعيت آن نجس خواهد بود. و ليكن اين فرض نادر است و از لفظ ثمّ ظاهر مى‏شود كه مذهب صدوق آن است كه اول استنجا بول مى‏كند، ديگر استنجاى غايط.