قبله است و حق سبحانه و تعالى آيات در آن باب فرستاده است و خواهد آمد، و فى الجمله شرطيتى دارد كه اگر عمدا بر خلاف قبله نماز كرده باشد نمازش باطلست، و اگر سهوا كرده باشد يا جهلا در وقت اعاده مىكند، و بعضى در خارج نيز گفتهاند و خواهد آمد.
پنجم و ششم
ركوع و سجود است و حق سبحانه و تعالى هر دو را ياد كرده است در قرآن بعنوان امر وجوبى و هر دو ركنست و خواهد آمد.
هفتم
دعاست بعضى گفتهاند كه قنوتست و واجب است چنانكه صدوق قايلست به آن، و بنا بر قولى كه فريضه را اعم از واجب و سنت گيريم همين بس است كه حق سبحانه و تعالى در قرآن مجيد به آن امر كرده است و خواهد آمد، و بعضى گفتهاند كه سوره حمد است كه بترك آن عمدا نماز باطل مىشود و بنا بر اين فريضه را بمعنى واجب مىبايد گرفت نه واجبى كه از قرآن ظاهر شده باشد اگر چه علما از آيه استدلال كردهاند اما ضعيف است، و حديث صحيح بر خلاف قول ايشان هست، و مذكور خواهد شد. و ممكن است كه اعم از همه بگيريم، و شامل قنوت و سوره حمد و دعاهاى توجه و غير آن باشد و اللَّه تعالى يعلم.