لوامع صاحبقرانی جلد 1

باشند، و اگر نه صاعى چهار مد است چنانكه گذشت، و از آن چه گفته شد همه تحديدات به سهولت معلوم مى‏شود.

(و قال رسول اللَّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) الوضوء مدّ و الغسل صاع و سيأتي اقوام بعدى يستقلّون ذلك فاولئك على خلاف سنّتى و الثّابت على سنّتى معى فى حظيرة القدس)(1)

و حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) فرمودند كه آب وضو يك مد است و آب غسل يك صاع است، و عن قريب جمعى بعد از من خواهند آمد كه اين مقدار آب را كم شمارند، و آب بسيار ريزند و اسراف كنند، «و آن جماعت وسواسيانند كه آبهاى رود خانه را نيز كم مى‏شمارند» و آن جماعت بر خلاف سنت منند، و هر كه ثابت قدم باشد بر سنت من با من خواهد بود در حظيره قدس كه جاى پيغمبران و اوصياى ايشانست بلكه جاى پيغمبر ما است (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و اوصياى او (صلوات الله عليهم).

(و سئل ابو الحسن الرّضا (صلوات الله عليه) عن رجل احتاج إلى الوضوء للصّلاة و لم يقدر على الماء فوجد ماءً بقدر ما يتوضّأ به بمائة درهم او بألف درهم هل يجب عليه ان يشتريه و يتوضّأ به او يتيمّم فقال بل يشترى قد اصابنى مثل ذلك فاشتريت و توضّأت و ما يسرّنى بذلك مال كثير [يا و ما يسؤنى يا و ما يشترى‏](2)

باختلاف نسخ اين كتاب و كلينى و تهذيب. و شيخان بسند صحيح روايت كرده‏اند از حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) كه از آن حضرت (صلوات الله عليه) سؤال كردند كه هر گاه شخصى محتاج بوده باشد به وضو از جهت نماز به آن كه محدث باشد و بر آب قادر نباشد پس آبى بمقدار وضو فروشند به صد درهم، يا هزار درهم آيا واجب است كه آن آب را به آن بهاء بخرد و وضو بسازد يا تيمم كند، حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه بلكه مى‏بايد بخرد چنين واقعه مرا دست داد و خريدم و وضو ساختم و آن چه مرا مسرور و خوشحال مى‏گرداند مال بسيار است يعنى‏