لوامع صاحبقرانی جلد 1

و ليكن اكثر علما در سنتيها تجويز نموده‏اند به اعتبار حديث صحيحى كه شيعه و سنى از حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نقل كرده‏اند كه آن حضرت فرمودند كه هر گاه به شخصى برسد كه فلان كار ثواب دارد و آن شخص از جهت رضاى الهى آن عمل را به جا آورد حق سبحانه و تعالى آن ثواب را مى‏دهد هر چند در واقع من نگفته باشم. و مضمون حديث اين است و عباراتش زياد و كم دارد بنا بر اين اكثر علما در مستحبات مساهله مى‏نمايند و بحديث ضعيف و قول فقيه عمل مى‏نمايند.

و جمعى گفته‏اند كه شايد مراد حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اين باشد كه اصلش ثابت باشد و ليكن ثوابش ثابت نباشد. مثلا نماز شب از حضرات رسول خدا و ائمه هدى (صلوات الله عليهم) بما رسيده است بعنوان تواتر و شخصى حديث ضعيفى ببيند كه نماز شب اين ثواب را دارد و بقصد آن ثواب آن را به جا آورد حق سبحانه و تعالى آن ثواب را مى‏دهد.

اما اگر حديثى در نماز ضحى وارد شده باشد و عايشه يا انس بن مالك يا ابو هريره روايت كرده باشند با آن كه حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) فرموده باشد كه اكثر دروغها را بر حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) اين سه نفر بسته‏اند و احاديث وارد شده باشد كه نماز ضحى بدعت است معقول نيست در چنين جاها به گفته ضعيفى حكمى بر حق سبحانه و تعالى افترا كنيم و حال آن كه حق سبحانه و تعالى در آيات بسيار فرموده باشد كه فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‏ عَلَى اللَّهِ كَذِباً (1). كيست ظالم‏تر از كسى كه دروغ بر حق سبحانه و تعالى ببندد.

و غير اين از آيات و اخبار كه در مقدمه ذكر نموديم مع هذا همه علماى‏

(1). آيه 37- سورة الاعراف.