لوامع صاحبقرانی جلد 1

(ثمّ غرف ملأها ماء)(1)

پس به كف آب برداشت آن مقدار كه دست راست آن حضرت پر شد.

(ثمّ وضعه على جبهته)(2)

پس آب را بر پيشانى گذاشتند و دست برنداشتند كه مبادا همه ريخته شود.

(و قال بسم اللَّه)(3)

و بسم اللَّه گفتند چون اول افعال وضو است و نيت را نگفتند بنا بر آن كه نيت كار دل است و شيخ رحمه اللَّه گفته است كه بسم اللَّه عبارت از نيت است چون بنده استعانت از حق سبحانه و تعالى مى‏جويد البته بخاطر دارد كه وضو را از براى حق سبحانه و تعالى مى‏كند. و مؤيد اين معنى ذكر كرده است حديث صحيحى از حضرت امام جعفر صادق (صلوات الله عليه) كه شخصى وضو ساخت در حضور حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) و نماز گذارد پس حضرت فرمود كه وضو و نماز را اعاده كن تا سه مرتبه حضرت (صلّى الله عليه وآله وسلّم) امر به اعاده وضو و نماز فرمودند.

آن شخص به خدمت حضرت امير المؤمنين (صلوات الله عليه) رفته واقعه خود را عرض نمود حضرت (صلوات الله عليه) فرمودند كه در وقت وضو بسم اللَّه گفتى، گفت نگفتم حضرت فرمودند كه بسم اللَّه بگو در اين مرتبه كه وضو ساخت و بسم اللَّه گفت و نماز كرد حضرت رسول خدا (صلّى الله عليه وآله وسلّم) نفرمودند كه اعاده كن.

و اگر چه حمل اين حديث بر نيت بحسب ظاهرى بعدى دارد، و ليكن چون امر نيت سهل است چنانكه از اخبار ظاهر مى‏شود پر استبعادى ندارد كه همين كه حق سبحانه و تعالى در خاطرش باشد نيت باشد زيرا كه مى‏داند كه اين فعل را حسب الامر او مى‏كند، و احوط آنست كه ترك بسم اللَّه نكند هر چند نيت كرده باشد تا به بركت بسم اللَّه وضوى صحيح خالص از براى خدا بسازد. و صدوق نيز مطلقا نيت را ذكر نكرده است.