لوامع صاحبقرانی جلد 1

و اللَّه)(1)

و در روايتى واقع شده است كه تجديد وضو از جهة نماز خفتن محو مى‏كند گناهان لا و اللَّه و بلى و اللَّه را اگر عمدا قسم دروغ خورده باشند، و اگر سهوا على سبيل العاده باشد و مكروهست و تجديد وضو كراهت آن را زايل مى‏كند. و اين روايت را صدوق بسند قوى از حضرت امام رضا (صلوات الله عليه) روايت كرده است.

(و روى فى خبر انّ الوضوء على الوضوء نور على نور)(2)

و در روايتى ديگر وارد شده است كه وضو بر وضو نور است بر نور. و از اين حديث استنباط كرده‏اند كه وضوى تجديدى رفع حدث مى‏كند به آن كه در خاطرش نباشد كه وضو ندارد و از جهة تجديد بسازد و ظاهر شود كه وضو نداشته است رفع حدث شده است ليكن مشكل است زيرا كه وضو بر وضو نيست در اين صورت و نور لازم نيست كه رفع حدث كند شايد دل منور شود به آن چنانكه ظاهر حديث است.

(و من جدّد وضوءه لغير حدث جدّد اللَّه عزّ و جلّ توبته من غير استغفار)(3)

و هر كه تجديد وضو كند بى‏آن كه حدثى ديگر از او صادر شده باشد حق سبحانه و تعالى توبه او را تازه كند بى‏آن كه او توبه كند يعنى تجديد وضو گناهان را پاك مى‏كند چنانكه توبه گناهان را محو مى‏كند. و صدوق اين روايت را به اسناد خود از مفضل بن عمر روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات اللَّه عليه.

(و قد فوّض اللَّه عزّ و جلّ إلى نبيّه (صلّى الله عليه وآله وسلّم) امر دينه و لم يفوّض اليه تعدّى حدوده)(4)

چون اخبار تجديد را ذكر كرد بر سر همان سخن رفت كه چون تواند حضرت چيزى را از احكام شرعى زياد و كم كند و حال آن كه حق سبحانه و تعالى تفويض نمود به آن حضرت امر دينش را كه بخلق برساند و تفويض نكرد به آن حضرت كه از حدود الهى در گذرد و زياد و كم‏