لوامع صاحبقرانی جلد 1

چون روز قيامت برپا مى‏شود و همگى زنده شوند نامها پران شود خوبان را بدست راست آيد هر چه كرده‏اند و بدان را بدست چپ آيد و چون نامه بدست راست آمد به آسانى و زودى او را حساب مى‏كنند و براتى ديگر به او مى‏دهند كه ابد الآباد در بهشت خواهى بود و آن را بدست چپ او مى‏دهند و اين معنى در چند روايت وارد شده است.

و جمعى از فضلا احتمال داده‏اند كه مراد اين باشد كه خداوندا چنان كن كه هميشه بودن در بهشت و اسباب آن را بر من آسان كن. و محتمل است كه مراد اين باشد كه از من بدى صادر نشود و همه خوبى صادر شود كه ملك از براى من عباداتى بنويسد كه به آن مستحق خلود بهشت باشم يا آن كه كار او اينست كه بديها را بنويسد چون از من بدى صادر نشود خوبى بنويسد، يا آن كه از دست چپ چيزى صادر شود كه مستحق خلود شوم چه جاى دست راست و از جمله حساب آسانست كه بى‏حساب به بهشت روم بفضل تو ديگر معانى هست كه به تفكر در اين معانى آنها ظاهر مى‏شود.

(ثمّ غسل يده اليسرى فقال اللَّهمّ لا تعطنى كتابى بشمالى و لا تجعلها مغلولة إلى عنقى و اعوذ بك ربّ من مقطّعات النّيران)(1)

پس دست چپ را شستند و فرمودند كه خداوندا نامه عمل مرا بدست چپ من مده و مگردان دست مرا يا دست چپ مرا غل كرده در گردن من، چنانكه از آيات و روايات ظاهر مى‏شود آن است كه دستهاى كفار و فجار را در گردن ايشان غل كنند و نامه عمل را از پشت سر به ايشان دهند چنانكه در همين سوره فرموده است كه وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً وَ يَصْلى‏ سَعِيراً (1) و اما آن كسى كه نامه‏اش از پشت سر به او دهند پس عن قريب فرياد وا

(1). آيه 10- سورة الانشقاق.