لوامع صاحبقرانی جلد 1

خداوندا فرا گير بر من رحمتت را مانند جامه كه بر سر گيرند، و كنايه است از آن كه از همه بديهايى كه از جوارح من صادر شده است درگذر، يا همه جوارح را به توفيقات خود فراگير و بركتهاى خود را از رحمتهاى معنوى و صورى شامل حال من گردان، و عفو خود را بر من گير و بر جوارح من.

و معانى بسيار گفته‏اند اظهر در رحمت نعمتهاى اخرويست، و در بركات نعمتهاى دنيوى، و در عفو مغفرت گناهان كه جامع جميع منافع صورى و معنوى و دنيوى و اخروى باشد. و احتمال دارد كه همين كه دانيم كه همه خوبيست از حق سبحانه و تعالى طلب توانيم كرد و تمييزش را بجناب اقدس او گذاريم و در همه دعاها اين بهتر است.

(ثمّ مسح رجليه فقال اللَّهمّ ثبّتنى على الصّراط يوم تزلّ فيه الاقدام و اجعل سعيى فيما يرضيك عنّى)(1)

و در كافى و امالى به جاى ثبتنى ثبت قدمى است و در ما بقى كتب مثل اصل است و هر دو خوبست پس مسح پاها كشيدند و فرمودند كه خداوندا مرا ثابت قدم دار يا قدمهاى مرا ثابت بدار بر صراطى كه بر جهنم كشيده شده است از مو باريكتر، و از شمشير تيزتر، و از آتش گرم‏تر، و هزار ساله راه بلنديست و هزار ساله همواريست، و هزار ساله سراشيب است و مؤمنان بعضى مانند برق از آن گذرند و بعضى مانند باد، و بعضى مانند اسب دونده در خور اعمال خود.

و جمعى باشند كه به سينه بر آن روند و آن را عقبه‏هاست عقبه نماز، و عقبه زكات و عقبه روزه، و عقبه حج و عمده آن عقبه ولايت اهل بيت است (صلوات الله عليهم) و هر كه تقصير در اين عبادات كرده باشد از عقبه آن بجهنم خواهد افتاد، يا در آن عقبات آن قدر مى‏ماند كه از عقوبات آن خلاص شود.

و صراط مستقيم شريعت حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) معنى آن صراط است بقدر استقامت بر شرع استقامت بر آن صراط خواهد بود