لوامع صاحبقرانی جلد 1

و از اين حديث ظاهر شد كه فرقى در ميان وضو و غسل نيست، و بعضى وجه گفته‏اند كه خواهد آمد در غسل كه حضرت فرمودند كه زير هر مويى جنابت است و هر كه يك مو را آب نرساند بجهنم خواهد رفت. بنا بر اين مبالغه در غسل بيشتر كردند و اين وجه سهل است زيرا كه وضو نيز چنين است. و مع هذا در اين حديث و حديث صحيح ديگر به همين مضمون وارد شده است كه در وضو بيرون آورند و اللَّه تعالى يعلم.

(و اذا استيقظ الرّجل من نومه و لم يبل فلا يدخل يده فى الاناء حتّى يغسلها فانّه لا يدرى اين باتت يده)(1)

و هر گاه شخصى از خواب بيدار شود و بول نكرده باشد پس دست راست خود را داخل ظرف نكند تا دست خود را بشويد به درستى كه نمى‏داند كه دستش شب در كجا بوده است. پيشتر گذشت كه حديثى كه در اين باب وارد شده است موثق است و احتمال تقيه اظهر است و اللَّه تعالى يعلم.

(و زكاة الوضوء ان يقول المتوضّئ اللَّهمّ انّي أسألك تمام الوضوء، و تمام الصّلاة، و تمام رضوانك و الجنّة، فهذا زكاة الوضوء)(2)

و مقرر چنين بود در زمان حضرت سيد المرسلين (صلّى الله عليه وآله وسلّم) از جهة تمامى و كمال و ازدياد توفيقات و مثوبات اين دعا را بخوانند و ظاهرش اين است كه اين عبارت يكى از ائمه معصومين است (صلوات الله عليهم) كه سندش را انداخته است مصنف، و ترجمه دعا اين است كه: خداوندا به درستى كه من سؤال مى‏كنم از تو تمام شدن وضو را به آن كه قبول كنى و نقصهايى را كه در آن واقع شده باشد بفضل خود كامل كنى، و طلب مى‏كنم از تو تمام كردن نماز را به آن كه توفيقم كرامت كنى كه با اخلاص و حضور قلب و ساير شرايط و اركان به جا آورم، و از تو مى‏طلبم تمامى رضا و خشنودى ترا به آن كه توفيقم كرامت كنى كه جميع افعال من موافق رضاى تو باشد و از من كارى صادر نشود